Industrieel erfgoed in Henegouwen

Het uitgestrekte bos van Baudour werd vanaf 1876 doorkruist door de enkelsporige lijn 90A tussen Jurbise en Saint-Ghislain.

Een bakstenen viaduct met drie bogen strekt zich in Maurage uit boven de rivier de Haine.

Toen de steenkoolmijn van Quesnoy in 1972 zijn deuren sloot, was het de laatste nog actieve mijn in de regio Centre.

Langs de E42-snelweg strekt zich een bijna 5 kilometer lange betonnen constructie uit.

Tussen de Samber en het kanaal Brussel-Charleroi stampte de industrieel en politicus Ferdinand Puissant in 1832 de Forges de la Providence uit de grond, een ijzerfabriek waarvoor hij de mosterd haalde bij de Engelsman Thomas Bonehill.

Bakstenen elektriciteitshuisjes schoten in de loop van de twintigste eeuw als paddenstoelen uit de grond om elke uithoek van het land van stroom te voorzien.

Vier silo's riepen nog herinneringen op aan de 'Cimenterie de Thieu', een cementfabriek aan de oevers van het Centrumkanaal in Thieu. In 2006 werd de hele fabriek echter met de grond gelijk gemaakt.

Noch de stad Charleroi, noch het Waals Gewest willen geld vrijmaken om hoogoven 4 in Marchienne-au-Pont te onderhouden en te bewaren voor toekomstige generaties.

Het Hellend Vlak van Ronquières overbrugt 68 meter en vervangt daarmee zestien sluizen op het oude kanaal tussen Brussel en Charleroi.

In tegenstelling tot Luik, Antwerpen, Gent of Brussel, streek er nooit een wereldtentoonstelling neer in Charleroi. De kleinschaliger Universele Tentoonstelling van Charleroi in 1911 was daarom niet minder ambitieus. Wel integendeel. 

De vroegere grandeur van Charleroi zindert nog altijd na in art-decogebouwen en modernistische parels zoals de kleurrijke krantenkiosk van architect Léon Coton.

Malterie Franco Belges in Beloeil is niet alleen de oudste mouterij van het land, maar naar eigen zeggen ook een van de oudste ter wereld. Het bedrijf, dat nog altijd actief is, bevoorraadt zowel microbrouwerijen als distilleerderijen over de hele wereld van mout.