Bouwsector

Al van in de middeleeuwen werd in de Sint-Pietersberg, een honderd meter hoge heuvel pal op de grens tussen België en Nederland, mergel ontgonnen. Het resultaat daarvan is een kilometers lang stelsel van ondergrondse gangen en tunnels.

Een houtzagerij oprichten leek het verste van zijn gedachten. Toch was het net dat waar molenaar Alfons Beyens zich in 1902 aan waagde.

Dankzij zijn ligging aan het Zeekanaal Brussel-Schelde, ontpopte Vilvoorde zich tijdens het interbellum tot één van de belangrijkste houtimporteurs van het land.

De Rupelstreek telt meer dan vijftig steenbakkerstunnels onder de Nielse-, Boomse- en Kapelstraat of onder spoorlijnen. Ze vormen de best verstopte herinnering aan de baksteenindustrie van weleer.

Meer dan een halve eeuw lang produceerden de vier ovens van deze kalkfabriek 180 ton kalk per dag, maar vandaag staat het complex moederziel alleen in een bos nabij het Duitse Aachen. 

In de schaduw van het ophaalmachine- en compressorengebouw van de mijn van Helchteren-Zolder prijkt een watertoren van het type Monnoyer.

Vier silo's riepen nog herinneringen op aan de 'Cimenterie de Thieu', een cementfabriek aan de oevers van het Centrumkanaal in Thieu. In 2006 werd de hele fabriek echter met de grond gelijk gemaakt.

Wanneer de Noord-Franse steenkoolmijnen na de Tweede Wereldoorlog genationaliseerd worden onder de paraplu van de Houillères du bassin du Nord et du Pas-de-Calais, is het al rationaliteit en efficiëntie dat de klok slaat, ook in de mijncités.

Met de bouw van de Goedingebrug over de Leie in Baarle verdween de laatste hindernis om de E40-snelweg tussen Sint-Denijs-Westrem en Drongen te openen voor het verkeer.

Tientallen historische kalkovens strekken zich uit langs de oevers van de Schelde tussen Antoing en Doornik. Ze herinneren aan de hoogdagen van de cementindustrie in de streek.

De betonnen restanten van de Cimenteries Alexandre Dapsens zijn wellicht de oudste getuigen van de techniek van voorgespannen beton in ons land.

De Cockerillstraße in het Duitse Stolberg verklapt al dat de familie Cockerill zich begin negentiende eeuw ook in de buurt van Aken liet gelden.