Industrieel erfgoed in de Borinage

De Borinage was ten tijde van de industriële revolutie de bakermat van de steenkoolindustrie in België. Deze wandelroute loodst je over terrils, oude spoorwegen en mijnrelicten in Quaregnon en Colfontaine.

Het uitgestrekte bos van Baudour werd vanaf 1876 doorkruist door de enkelsporige lijn 90A tussen Jurbise en Saint-Ghislain.

Langs de E42-snelweg strekt zich een bijna 5 kilometer lange betonnen constructie uit.

De tien kilometer lange spoorlijn 102 sneed dwars door de Borinage en verbond een handvol steenkoolmijnen tussen Saint-Ghislain en Frameries.

Een halve eeuw geleden stroopte het ministerie van Openbare Werken de mouwen op om in Henegouwen een industrieweg aan te leggen tussen een fabriek en een nabijgelegen goederenstation.

De Borinage moet ooit het dichtste spoorwegnet ter wereld hebben gekend en dat had alles te maken met de grote concentratie aan steenkoolmijnen in de streek.

De ruïnes van de oude steenkoolmijn des Wagneaux in Colfontaine hebben plaats geruimd voor nieuwe administratieve gebouwen van de gemeente.

Aan de rand van het bos van Saint-Ghislain in Dour rusten de betonnen restanten van de steenkoolmijn van Sauwartan, gesloten in 1938.

Dinsdag 15 mei 1934. In de mijn Fief de Lambrechies in Quaregnon (Henegouwen) komt 821 meter onder de grond mijngas tot ontploffing. Zo'n 46 mijnwerkers zitten als ratten in de val. 

Aan de rand van Bergen ligt de terril Héribus, de 138 meter hoge steenberg naast de gelijknamige koolmijn die hier tot 1968 actief was.

Van de honderdtal mijnen die de Borinage rijk was, was Charbonnage d'Hensies-Pommerœul de allerlaatste mijn die op 31 maart 1976 de poorten sloot.

Eind achttiende eeuw werd dit bakstenen gebouw in Bernissart opgetrokken om onderdak te geven aan een nieuw snufje: de stoompomp van Thomas Newcomen.