Deze week verdween de watertoren van Taintignies, deelgemeente van het Waalse Rumes, voorgoed uit het glooiende landschap.
Watertorens
Watertorens zijn een onmisbare, en misschien wel de meest zichtbare schakel in het (drink)waternetwerk. Het reservoir van watertorens slaat water op om schommelingen in het verbruik op te vangen. Zowel drinkwatermaatschappijen, spoorwegmaatschappijen als fabrieken ploften ze neer in het landschap met als gevolg dat begin jaren 1990 bijna negenhonderd watertorens werden geteld in België.
Station Mariembourg, vandaag de eindhalte van spoorlijn 132 tussen Charleroi en de Belgisch-Franse grens, heeft nog een riante watertoren in petto.
Vlak bij het grensstation van Treignes werd begin twintigste eeuw een watertoren opgericht om de stoomlocomotieven tussen Charleroi en de Franse grens te bevoorraden.
Eind 1966 pufte de laatste stoomtrein in officiële dienst over de Belgische sporen. Station Denderleeuw was het eindstation. Niet toevallig vind je daar nog een laatste verwijzing naar het tijdperk van de stoomtreinen.
Van de ruim 260 watertorens die sinds 1856 in het Nederlandse landschap opduiken, staan er nog 175 overeind, waaronder de watertoren in het Zeeuwse Axel.
