Watertorens

De tien kilometer lange spoorlijn 102 sneed dwars door de Borinage en verbond een handvol steenkoolmijnen tussen Saint-Ghislain en Frameries.

In het voorjaar van 2023 verdween de watertoren van Taintignies, deelgemeente van het Waalse Rumes, voorgoed uit het glooiende landschap. 

Station Mariembourg, vandaag de eindhalte van spoorlijn 132 tussen Charleroi en de Belgisch-Franse grens, heeft nog een riante watertoren in petto.

Vlak bij het grensstation van Treignes werd begin twintigste eeuw een watertoren opgericht om de stoomlocomotieven tussen Charleroi en de Franse grens te bevoorraden.

Al bijna honderd jaar domineert de watertoren van Ieper langs de Dikkebusseweg het landschap. Hij dateert uit de periode van de wederopbouw na de verwoestende Eerste Wereldoorlog.

Een handvol bakstenen gebouwen langs de Dender schiet je meer dan 100 jaar terug in de tijd, meer bepaald naar de periode waarin Aalst gedomineerd werd door textielfabrieken en rokende schoorstenen.

Op een boogscheut van station Ostbahnhof in de Duitse hoofdstad Berlijn kom je deze bakstenen  watertoren uit 1880 tegen.

De ijzeren watertoren van de vroegere papierfabriek De Naeyer in Willebroek is de blikvanger van het herbestemde domein.

In een uithoek van het goederenstation Tour & Taxis prijkt een watertoren in art-nouveaustijl. Hier konden de stoomlocomotieven die het uitgestrekte station bezochten, water bijtanken.

Van de ruim 260 watertorens die sinds 1856 in het Nederlandse landschap opduiken, staan er nog 175 overeind, waaronder de watertoren in het Zeeuwse Axel.