Redactie

Industriecultuur schoot in 2003 uit de startblokken en is een onafhankelijke website met meer dan 600 erfgoedverhalen. De inhoud ervan wordt zorgvuldig samengesteld uit verschillende bronnen en zo goed als mogelijk geactualiseerd en verbeterd indien nodig. 

Colofon                    
Bart Vanacker: curator, redactie en fotografie                   
Reinout Bossuyt: eindredactie, infografieken, kaarten en grafisch ontwerp

Adverteren                    
Wil je een expo, een  wandelroute, een voordracht, erfgoedsite, hotel of boek promoten bij de meer dan 10.000 maandelijkse bezoekers van Industriecultuur.be of bij de lezers van de nieuwsbrief? Ontdek 2 kant-en-klare formules.

Boeken                    
In het kielzog van deze website werden drie boeken uitgebracht, namelijk Verdwijnend België (2018), Atlas van Vergeten België (2020) en John Cockerill. Keizer van de industriële revolutie (2022). 

Voordrachten en tours                    
Industriecultuur.be biedt voordrachten aan over industrieel erfgoed in het algemeen en John Cockerill. Daarnaast helpt Industriecultuur.be je bij het uitstippelen van een groepsrondleiding op maat, bijvoorbeeld:

• mijnbekken van Noord-Frankrijk of
• het industrieel verleden van Charleroi.

Contact                   
Heb je vragen of verbeteringen? Neem contact op via info@industriecultuur.be.

Verhalen over industriecultuur

Tweehonderd jaar lang dicteerden steenkoolmijnen, hoogovens, textielfabrieken, stoommachines en spoorwegen het dagelijkse ritme. Toen de zware industrie midden twintigste eeuw oostwaarts trok, kwam daar een einde aan.

Foto’s en erfgoedverhalen documenteren het industrieel erfgoed dat achterbleef en brengen je via de reisgidsen en uitgestippelde routes op het spoor van honderden bestemmingen in België, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Italië, Frankrijk,... die getuigen van ons rijke verleden.

Je ontdekt onder meer sporen van de baksteenindustrie, oude scheepswerven, gashouders, opgedoekte spoorwegen, cokesfabrieken en stoomcentrales. Naast industrieel erfgoed zet Industriecultuur ook nutteloze werken en militair erfgoed (dark tourism) in de kijker, bouwwerken die vaak versmolten zijn met de industriële geschiedenis.

Industriecultuur bezoeken

Veel plaatsen zijn publiek toegankelijk zoals mijnen die verbouwd zijn tot musea, sites in de openlucht die ontsloten werden of architecturale parels. Plus-gebruikers krijgen bij elk verhaal praktische informatie, adressen, openingsuren, eventuele wandel- en fietsroutes, interessante plaatsen in de buurt,...

Andere sporen van de industriële revolutie bevinden zich op privé-domein en zijn alleen van buitenaf te zien. Tijdens uitzonderlijke rondleidingen of op open monumentendagen is het echter soms mogelijk om een blik te werpen achter de schermen. Op zulke momenten zijn de foto's genomen. De agenda houdt je op de hoogte van dergelijke bezoekmomenten. 

Wat is industriecultuur?

De term industriecultuur komt overgewaaid uit Duitsland. De Duitse cultuurhistoricus Prof. Dr. Hermann Glaser riep de term Industriekultur in 1979 in het leven. Industriecultuur slaat op de cultuurgeschiedenis van het industriële tijdperk zoals de technologie, architectuur, landschappen, sociale arbeiderswoningen,... Zo verbindt de Route der Industriekultur de industriële bezienswaardigheden in het Duitse Ruhrgebied.

Foto's en verhalen overnemen?

Op alle foto's en verhalen rust auteursrecht. Linken naar artikels op de site kan en mag zeker. Wil je foto's of teksten overnemen, neem dan contact op met bart@industriecultuur.be. Eventuele inbreuken worden opgevolgd in samenwerking met Visual Rights Group.