Stations

Rond 1880 was het Berlijnse kopstation Anhalter Bahnhof een van de grootste stations van Europa, maar schade tijdens de Tweede Wereldoorlog en de splitsing van Berlijn gaven het station de genadeslag.

Een houten deur met daarboven het Belgische wapenschild en de leuze 'L'Union fait la Force' verbergt het koninklijk salon, een afzonderlijke wachtruimte voor de koning in het station Brussel-Centraal.

Tot 2016 werd de spoorlijn richting kust in Hansbeke en Drongen geflankeerd door bijna identieke stationsgebouwen. Beiden zijn ze afgebroken voor de verbredingswerken aan spoorlijn 50A.

Het Oost-Vlaamse Lede werd op 1 mei 1856 uit zijn slaap gewiegd met de opening van spoorlijn 50 tussen Brussel en Gent. Voortaan was de landelijke gemeente 'op slechts een stoomwolk van Brussel verwijderd' en dat lokte industrie, arbeiders en een koninklijke stichting naar Lede.

Na jaren leegstand, vandalisme en brandstichtingen kan je het station van Leval vandaag door een ringetje halen.

Ooit was het station van Tirso een belangrijk spoorknooppunt van waar je naar alle hoeken van Sardinië kon reizen. Nu is het een niemandsland.

Honderd jaar geleden hield de laatste trein halt in het prestigieuze treinstation "Château Royal d'Ardenne". Maar wat kwamen de reizigers zoeken in het hart van Belgisch Klein-Zwitserland?

Een 240 meter lang station vormde de kers op de taart van een spoorlijn die het Franse Pau aan Jaca in Spanje breide.

Het station van Ronse is vandaag de terminus van treinen uit Gent, maar tot halverwege de twintigste eeuw was dit een knooppunt van vier verschillende spoorlijnen.

Van oudsher is het Noord-Ierse Ardglass een belangrijke vissershaven. De vangst van de dag bestaat vooral uit haring, garnalen en witvis.