De sluiting van de Limburgse steenkoolmijnen maakte in de jaren 1980 duidelijk hoe groot de nood was aan bodemsaneringen en de herontwikkeling van uitgestrekte fabriekssites. Daarom werd precies 30 jaar geleden, in 1995, het Bodemdecreet uitgewerkt, een structureel stappenplan om vervuilde industriële sites te saneren. In 2007 volgde het Brownfielddecreet.
Bekijk de documentaire
Sindsdien bracht de OVAM, de Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij van de Vlaamse Overheid, al 85.000 risicogronden in kaart en werden ontelbare gronden via gerichte saneringen klaargestoomd voor een tweede leven. In de documentaire 'Oude gronden, nieuwe kansen' toont de OVAM aan de hand van 5 pioniersprojecten hoe het de voorbije 30 jaar dankzij bodemsanering oude, vervuilde industriële sites nieuw leven inblies.
Vlaanderen was samen met een handvol andere regio's en landen in Europa een pionier, zegt Vlaams minister van Omgeving Jo Brouns: 'De Europese Unie zit nu pas – 30 jaar later – in de eindfase voor haar Soil Monitoring & Resilience Directive. Een richtlijn waarvoor overigens voor een stuk de mosterd gehaald werd bij het Vlaamse Bodemdecreet.'
Van grauw naar groen
De Limburgse mijnsites waar het allemaal begon, zijn vandaag veranderd van grauwe gronden in toeristische trekpleisters. Zo geeft de mijn van Winterslag vandaag onderdak aan C-mine, kantoren en een bioscoop. Een plaats waar heden en verleden hand in hand gaan.