Winterslag

Na afloop van de Eerste Wereldoorlog kwam de productie van de mijn op kruissnelheid. In 1988 viel echter het doek voor Winterslag, zeven maanden na de sluiting van de naburige mijn van Waterschei.

Schacht II

Onder meer de kolenwasserij is gesloopt, maar de mijnsite huisvest wel nog verschillende restanten, waaronder de oudste en de recentst gebouwde schachttorens van Limburg. 

De Société de la Meuse uit Luik plantte in 1915 twee identieke torens, waarvan enkel nog de 45 meter hoge schachtbok II overeind staat.

Schacht I, de oudste van de twee schachtbokken, moest in de jaren zestig wijken voor een moderner exemplaar.

De hoogste

De bouw ervan moest de productiviteit van Winterslag verhogen door de invoering van het skipsysteem: voortaan werd de steenkoo bovengehaald met containers in plaats van via wagonnetjes in de liftkooi.

Reconversie

Na de sluiting van Winterslag in september 1987 werd het bakstenen viaduct dat de losvloeren verbond met de Coppée-kolenwasserij met de grond gelijk gemaakt. Het ontvangstgebouw rond de historische schachtbok II werd als ruïne geconsolideerd. 

In het gerenoveerde energiegebouw (het voormalige compressoren- en ventilatorengebouw) kan je in de monumentale fabriekshal met rood-wit geblokte vloer langs de machines stappen.

Ophaalmachines

De Evence Coppéelaan, de straatnaam waar je C-Mine terugvindt, is vernoemd naar een van de oprichters van de mijn. Evence Coppée I bouwde sinds 1851 cokesovens en bouwde ook kolenwasserijen waarmee hij een internationale expansie op gang bracht. Zijn zoon, Evence Coppée II, stond mee aan de wieg van de concessie van de mijn van Winterslag. Daarvoor werkte hij onder meer samen met de Franse staalgroep Schneider.