Koninklijk salon in station Brussel-Centraal

Wilde koning Boudewijn de trein nemen, dan stapte hij aan de Kantersteen het station binnen langs een aparte ingang die vandaag is vergrendeld met een ijzeren rolluik.

In afwachting van de komst van zijn trein, kon hij plaats nemen aan het hoofd van de tafel of zich in de zetels vleien die bekleed zijn met wit leer van Delvaux. Naast de salonruimte bevond zich zelfs een bescheiden badkamer waar de vorst of zijn gemalin Fabiola zich even konden verfrissen. De schilderijen die tegen de muur genageld waren, zijn intussen weggehaald.

Als de trein op komst was, dan zou hij zich vandaag langs een wafelkraam moeten wurmen om zich naar de perrons te begeven. Maar voor zover bekend heeft koning Boudewijn er slechts één keer de trein genomen, namelijk bij de inhuldiging van het station Brussel-Centraal op 4 oktober 1952.

Enkel tijdens de wereldtentoonstelling van 1958 zou hij er nog eens zijn gekroonde hoofd hebben laten zien om enkele buitenlandse staatshoofden met de nodige luister te ontvangen.

Horta-Brunfaut

Het ontwerp van het station Brussel-Centraal kwam overigens uit de koker van Victor Horta, zijn leerling Maxime Brunfaut voltooide de bouwplannen. Sinds 1995 is het hele stationsgebouw beschermd als monument.

Brunfaut had wel nog meer in zijn mars. Hij ontwierp ook het station Brussel-Congres, maar zijn meesterwerk was ongetwijfeld het sanatorium van Tombeek.

Sinds 2007 is het koninklijk salon geen eigendom meer van het Hof en valt het onder de verantwoordelijkheid van de NMBS. Het is de enige van vier koninklijke wachtkamers die in zijn originele staat bewaard is. Het privé-station dat Leopold II wilde aanleggen onder het paleis van Laken, werd dan weer nooit afgewerkt.