Anhalter Bahnhof

Het monumentale gebouw kwam uit de pen van architect Franz Schwechten die ook de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche in Berlijn tekende.

Südbahnhof van Germania

In de dromen van nazi-architect Albert Speer viel het Anhalter Bahnhof eigenlijk nog een maatje te klein uit. Het 'Südbahnhof' dat hij er wilde bouwen, moest 400 op 460 meter groot worden en wel twintig sporen tellen.

Maar geallieerde bombardementen op het einde van de Tweede Wereldoorlog hebben het station aan flarden geslagen. Ook al werd het station nadien nog tijdelijk opgelapt, in 1952 sloot het voorgoed de deuren aangezien het station in West-Berlijn lag terwijl de meeste treinen die er binnen tuften uit Oost-Duitsland kwamen.

Portiek

Op de noordelijke voorportiek na, ooit meer dan honderd meter breed, werd Anhalter Bahnhof volledig met de grond gelijk gemaakt. In het Deutsches Technikmuseum vlakbij vind je nog een bakstenen boog terug, de heropgebouwde hoofdingang van Anhalter Bahnhof. Een maquette toont er bovendien het nagenoeg verdwenen station in al zijn glorie

Pal achter de ruïne van het voorportiek, begint binnenkort de bouw van het Exilemuseum Berlin. Dat museum zal het verhaal vertellen over de duizenden inwoners van de stad die de benen namen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Perrons

De perrons van Anhalter Bahnhof strekten zich uit tot driehonderd meter achter de stationsportiek. Daar werd in 2006 het Elise-Tilse-Park aangelegd waar je tot op vandaag de perrons herkent van het verdwenen Anhalter Bahnhof.