Sporen van de DDR

De val van de Berlijnse Muur in 1989, op zaterdag 9 november alweer 35 jaar geleden, luidde ook het einde in van de Volkseigener Betriebe (VEB's) ofwel de staatsbedrijven in de DDR. 

Dicht bij Potsdamer Platz verschuilt zich een wachttoren van de eerste generatie tussen de wolkenkrabbers.

Zegezekere blik, vuist in de lucht en een golvende vlag versierd met hamer en sikkel: de bronzen buste voor de communistische leider Ernst Thälmann heeft de val van de DDR overleefd.

Het luxehotel Heinrich Heine opent in 1898 de deuren onder de naam "Fürst zu Stolberg".

Tot in 1989 kliefde de vijfhonderd meter brede DDR-grens het Duitse Harzgebergte doormidden.

In de Duitse gemeente Hötensleben staat nog 350 meter muur overeind, een restant van de kilometerslange grens die de DDR van West-Duitsland afgrendelde.

Voor ruïnes van wachttorens en versperringen moet je niet enkel in Berlijn te zijn. Ook in de meest noordwestelijke stad van de voormalige DDR, het Duitse Dassow, liet de grenszone zijn sporen na.

De Duits-Duitse grens, de 1378 kilometer lange grens die tijdens de Koude Oorlog dwars door Duitsland sneed, maakte deel uit van het IJzeren Gordijn.

De Stasigevangenis Hohenschönhausen ligt verborgen in een doodgewone wijk in Berlijn. Vanaf 1951 ondervroeg en sloot het DDR-regime hier duizenden politieke gevangenen op.

De grenspost Helmstedt-Marienborn vormde ten tijde van de splitsing van Duitsland de belangrijkste grensovergang langs de Duitse binnengrens.

In het centrum van Berlijn sneed de Berlijnse muur over een lengte van 43 kilometer de stad in 2. Nog eens 112 kilometer muur scheidde West-Berlijn van de communistische rand.

Tussen 1974 en 1976 bouwde de DDR-regering de rijkelijk versierde Palast der Republik, een praalproject aan de Marx-Engels-Platz, dat onderdak gaf aan het Oost-Duitse Parlement, theaterzalen, verschillende restaurants en een bowlinghal.