Steenkoolbekken Nord-Pas-de-Calais

De openingsetappes van de Tour de France doorkruisen het noorden van Frankrijk, de regio waar de Eerste Wereldoorlog en de steenkoolindustrie talloze sporen heeft achtergelaten.

De voorjaarsklassieker Parijs-Roubaix zet ook dit jaar weer de schijnwerpers op het mijnerfgoed van het Franse Nord-pas-de-Calais.

Een grensoverschrijdende spoorlijn verbond vanaf 1874 het Belgische Péruwelz met de Franse gemeente Anzin. Doel was steenkool uit het Noord-Franse mijnbekken uit te voeren naar België.

Een voormalige spoorlijn tussen het Noord-Franse mijnbekken en de Belgische grens scheert langs steenkoolmijnen, terrils, seinhuizen en fabrieksschoorstenen.

Honderden meter onder het parcours van het WK veldrijden in het Noord-Franse Liévin ontgonnen mijnwerkers een eeuw lang de ondergrondse steenkooladers.

Deze afgeknotte, metalen schachtbok bracht mijnwerkers van de Franse steenkoolmijn van Meurchin tot vierhonderd meter onder de grond om steenkool los te houwen.

Het Franse mijnbedrijf 'Compagnie des mines de Vicoigne-Noeux-Drocourt' haalde in 1886 alles uit de kast bij de modernisering van haar mijnzetel in Noeux-les-Mines. 

Fosse Mathilde is een van de oudst bewaarde mijngebouwen van het Noord-Franse mijnbekken. Het bakstenen complex werd opgetrokken in 1831. Tot 1862 werd er steenkool ontgonnen door de Compagnie des Mines d'Anzin.

Na de ontmanteling van fosse 9 in Roost-Warendin bleef enkel de 61 meter hoge schachtbok over.

De bewaarde badzaal en conciërgewoning herinneren nog aan Fosse 12 in het Franse Loos-en-Gohelle. Al sinds 1894 werd er steenkool bovengehaald, maar een bommentapijt sloeg de mijn tijdens de Eerste Wereldoorlog aan diggelen. 

Op de plaats waar het Franse Compagnie des Mines de Liévin zijn eerste steenkoolmijn aangelegde in 1858, werd de schachtbok bewaard.

De 43 meter hoge schachtbok van de mijn van Saint-Amé herinnert aan het bewogen steenkoolverleden van de Noord-Franse gemeente Liévin, vlak bij Lens.