Verreries du Nord

Gédéon Desandrouin en zijn zoon Pierre-Denoëlle staken in 1710 het vuur aan de lont van de Noord-Franse glasindustrie. In dat jaar staken ze vanuit Charleroi de Franse grens over om aan de oevers van de Schelde een glasfabriek op te richten. Een andere zoon, Jean-Jacques, stond mee aan de wieg van de Compagnie des Mines d'Anzin.

Nadat de Desandrouins een eeuw lang aan het roer stonden van het bedrijf, nam Jacques Renard, een van de directeurs bji de Compagnie des Mines d'Anzin, de glasfabriek in 1821 over. Onder zijn leiding groeide de fabriek uit tot een van de grootste glasproducenten van het departement. Driehonderd arbeiders produceerden jaarlijks zo'n 800.000 m² vlakglas en flessen in zeven smeltovens.

Wereldtentoonstelling in Parijs

Verreries Renard was zeker geen alleenstaand geval. Rond 1850 produceerden een achttal glasfabrieken in en rond Valenciennes samen net geen 10 miljoen flessen per jaar, goed voor een zesde van de totale jaarproductie in heel Frankrijk.

Grensarbeiders

Wie eind negentiende eeuw Renard glasfabriek binnenstapte, waande zich eerder in België dan in Frankrijk. Het krioelde er namelijk van de grensarbeiders uit Vlaanderen en de Borinage die bereid waren lagere lonen te slikken dan hun Franse collega's.

Ruïnes

Renards fabriek versmolt in 1901 met een andere glasfabriek tot de Verreries de Fresnes-sur-Escaut. Het begin van het einde. Na de Eerste Wereldoorlog werd de streek overspoeld door goedkoper glas uit België.In de jaren 1920 ging de Noord-Franse glasindustrie roemloos ten onder.