Tientallen historische kalkovens strekken zich uit langs de oevers van de Schelde tussen Antoing en Doornik. Ze herinneren aan de hoogdagen van de cementindustrie in de streek.
Cement
Door kalksteen en klei te branden in steenkoolovens bekwam de Engelsman Joseph Aspdin in 1824 Portlandcement, een uitvinding die zich als een lopend vuurtje verspreidde en tot vandaag wordt gebruikt. Voordien werd kalk gebrand in kalkovens om natuurlijk cement te bekomen, zoals in Doornik gebeurde met de Doornikse steen.
Op een steenworp van het Sardijnse mijndorp Carbonia kom je de Calcidrata-fabriek tegen, een overblijfsel van de cementindustrie van weleer.
Een halve eeuw vocht het betonnen skelet van Cimenterie Delwart tegen de oprukkende natuur, maar vandaag krijgt de cementfabriek een nieuwe invulling.
Net geen honderd jaar nadat ENCI kalksteen begon te winnen uit de Sint-Pietersberg, wordt de groeve teruggegeven aan de natuur.
Een kalkstenen massief van twintig kilometer lang: meer was er niet nodig om kalkfabrieken en steengroeven naar het eiland Sardinië te lokken.
De wieg van de Duitse kalk- en cementindustrie staat in Rüdersdorf, waar de grootste kalksteengroeve van Centraal-Europa ligt.
