In de jaren 50 opent in het hart van de Pyreneeën een cementfabriek. De steengroeve ligt er op een boogscheut van, de steenkool komt van de nabijgelegen mijnen van Malpàs. Wat kon er misgaan?
Cimenterie Delwart
Een halve eeuw vocht het betonnen skelet van Cimenterie Delwart tegen de oprukkende natuur, maar vandaag krijgt de cementfabriek een nieuwe invulling.
14 februari 2022
Sinds begin 2021 zijn de werken gestart om er een nieuw woonproject onder te brengen. Het onkruid is gewied en enkele gebouwen zijn ontmanteld om plaats te ruimen voor een veertigtal appartementen en lofts.
De oude cementfabriek van de Société Delwart zette in 1883 voet aan de grond in Doornik. De locatie was niet toevallig gekozen. Al eeuwen wordt de bodem van de stad omgespit om er blauwe hardsteen te delven. Onder meer de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal in Doornik - werelderfgoed - is ermee gebouwd.
Kalkovens
In de negentiende eeuw schoten tientallen kalkovens uit de grond langs de Schelde. In de ovens werd de blauwsteen tot kalk gebrand, een activiteit waarop ook Delwart zich concentreerde.
Groeve
In tegenstelling tot de andere fabrikanten vestigde Delwart zich niet pal aan de Schelde, maar naast de steengroeve Barges, een onuitputtelijke bron voor blauwsteen. Tot in 1954. Toen overstroomde de groeve. Acht jaar later ging de cementfabriek op de fles.
Duikcentrum
De onder water gelopen groeve is vandaag een duikcentrum waar brandweermannen en militairen duikopleidingen volgen.
Cimenterie Delwart zelf bleef jarenlang aan zijn lot overgelaten. Behalve een jaarlijks festival, Les Journées et Nuits de l’Architecture, was de fabriek doods. Daar komt nu dus verandering in.
De jungle heeft plaats gemaakt voor een bouwwerf. Binnen enkele jaren kan je in de schaduw wonen van de verticale oven waar ooit het 'Superciment Delwart' gebrand werd.
Lees ook
De wieg van de Duitse kalk- en cementindustrie staat in Rüdersdorf, waar de grootste kalksteengroeve van Centraal-Europa ligt.
