Deze week verdween de watertoren van Taintignies, deelgemeente van het Waalse Rumes, voorgoed uit het glooiende landschap.
Industrieel erfgoed in Doornik
Kalkovens, steengroeven en reusachtige betonnen silo's domineren de oevers van de Schelde tussen Antoing en Doornik. De ondergrond bulkt in en rond Doornik van de blauwe hardsteen. Tijdens de industriële revolutie schoten ovens als paddenstoelen uit de grond om de hardsteen tot kalk te branden. De stad kleurde wit en grijs. De ovens, tajines in het groot, zijn al lang geleden gedoofd. Torenhoge cementfabrieken die portlandcement fabriceren, overschaduwen de ruïnes van de kalkovens en vroegere concurrenten die op de fles gingen.
Tientallen historische kalkovens strekken zich uit langs de oevers van de Schelde tussen Antoing en Doornik. Ze herinneren aan de hoogdagen van de cementindustrie in de streek.
De betonnen restanten van de Cimenteries Alexandre Dapsens zijn wellicht de oudste getuigen van de techniek van voorgespannen beton in ons land.
Een halve eeuw vocht het betonnen skelet van Cimenterie Delwart tegen de oprukkende natuur, maar vandaag krijgt de cementfabriek een nieuwe invulling.
De 49 meter lange "Pont d'Allain" overbrugt de Schelde in Chercq bij Doornik.
Na jarenlang verzet is de afbraak begonnen van de Pont des Trous in Doornik: een militaire rivierbrug van eind 13de eeuw boven de Schelde.
Vrachtwagens en auto's razen over de brug van Estaimpuis richting Kortrijk of Doornik. Maar onder de brug tref je alleen een verkeersvrije weide aan.
