Watertoren van Taintignies

De stalen watertoren met een inhoud van 500 m³ dateerde van 1969. Met zijn bolvormige kuip op een smalle schacht bleek hij een typisch verschijnsel te zijn van de jaren zestig.

Ateliers de construction de Jambes-Namur

Corrosie

Het grote voordeel van zulke stalen torens was het gunstige prijsplaatje. Voor een stalen watertoren hoestte je in die tijd zes miljoen Belgische frank op, de helft van een klassieke watertoren. Het nadeel? Corrosie. De schacht waarop het bolvormige reservoir rustte, was na vijftig jaar aangevreten door roestvorming. 

Volgens de SWDE, de Waalse drinkwatermaatschappij, was de toestand van de watertoren zodanig slecht dat afbraak de enige optie was. Hij werd toch niet meer gebruikt. 

De watertoren diende oorspronkelijk als noodoplossing bij een eventuele onderbreking van de watertoevoer. De bouw van het reservoir Pic-au-Vent begin deze eeuw maakte de stalen watertoren werkloos. 

De afbraak van de watertoren hing al jaren in de lucht. In 2016 werd de sloopvergunning nog afgekeurd, maar dit jaar was het wel raak. In maart 2023 werd de watertoren tegen de vlakte gelegd. Daar wordt hij verder ontmanteld.