Eind 1966 pufte de laatste stoomtrein in officiële dienst over de Belgische sporen. Station Denderleeuw was het eindstation. Niet toevallig vind je daar nog een laatste verwijzing naar het tijdperk van de stoomtreinen.

Watertoren van Taintignies
Deze week verdween de watertoren van Taintignies, deelgemeente van het Waalse Rumes, voorgoed uit het glooiende landschap.
7 maart 2023
De stalen watertoren met een inhoud van 500 m³ dateerde van 1969. Met zijn bolvormige kuip op een smalle schacht bleek hij een typisch verschijnsel te zijn van de jaren zestig.
Ateliers de construction de Jambes-Namur

Aannemer 'Ateliers de construction de Jambes-Namur' trok er een twintigtal van dit type op. Zo vind je in het Limburgse Meeuwen een vergelijkbaar, maar forser uit de kluiten gewassen versie.
Corrosie
Het grote voordeel van zulke stalen torens was het gunstige prijsplaatje. Voor een stalen watertoren hoestte je in die tijd zes miljoen Belgische frank op, de helft van een klassieke watertoren. Het nadeel? Corrosie. De schacht waarop het bolvormige reservoir rustte, was na vijftig jaar aangevreten door roestvorming.




Volgens de SWDE, de Waalse drinkwatermaatschappij, was de toestand van de watertoren zodanig slecht dat afbraak de enige optie was. Hij werd toch niet meer gebruikt.
De watertoren diende oorspronkelijk als noodoplossing bij een eventuele onderbreking van de watertoevoer. De bouw van het reservoir Pic-au-Vent begin deze eeuw maakte de stalen watertoren werkloos.

De afbraak van de watertoren hing al jaren in de lucht. In 2016 werd de sloopvergunning nog afgekeurd, maar dit jaar was het wel raak. In maart 2023 werd de watertoren tegen de vlakte gelegd. Daar wordt hij verder ontmanteld.

Van Craenenbroeck, W. (1991). Eenheid in verscheidenheid : watertorens in België. Brussel: NAVEWA.
De watertoren van Taintignies (Rumes) werd op maandag 6 maart 2023 gesloopt.