Kalksteengroeve

Bij het betreden van het natuurrreservaat, verbergen het hoge gras en de bemoste stenen enkele betonnen ruïnes en duistere tunnels. Een voorsmaakje van wat je verderop te wachten staat.

Smalspoor

Na enkele honderden meters merk je namelijk ook de half begraven overblijfselen op van een smalspoor.

Kalksteenoven

Een kalkoven uit het midden van de negentiende eeuw licht een tipje van de sluier van wat hier vroeger te vinden was: een kalksteengroeve.

Het gesteente wordt al eeuwenlang om tal van redenen ontgonnen. De steensoort kan gebruikt worden als bouwmateriaal of wordt in hoogovens gekieperd om onzuiverheden uit ijzerertsen te verwijderen. Als kalksteen wordt verhit in kalksteenoovens, ontstaat dan weer ongebluste kalk. Die stof wordt ingezet om zure landbouwgronden te verbeteren of bij de productie van glas, cement en papier.

Modernisering

De kalkstenontginning kwam begin twintigste eeuw op deze locatie pas echt op dreef nadat de Aciéries Réunies de Burbach-Eich-Dudelange (kortweg ARBED) de exploitatie overnam. Het Luxemburgse staalbedrijf moderniseerde zowel de groeve als het transport van de kalksteen. Zo werd een smalspoor aangelegd en een kabelbaan opgetrokken.

Reis door de lucht

Daar zette de kalksteen zijn reis verder. De bakken met het gesteente werden via de 5 kilometer lange kabelbaan naar kalkovens ten oosten van de groeve gebracht.

De modernisering zorgde voor een ongekende groei. De 129 arbeiders ontgonnen in 1926 bijvoorbeeld 14.230 ton kalksteen. In datzelfde jaar stootten ze trouwens niet alleen op kalksteen, maar ook op fossielen van de neushoorn van Merck, een uitgestorven dierensoort uit het Pleistoceen. 

Natuurreservaat

In 1944 stopte de kalksteenexploitatie, waarna ARBED bijna een half miljoen acacia- en sparrenbomen plantte op de braakliggende groeve. De 150 hectare grote groeve veranderde zo in een natuurreservaat dat nog altijd de industriële sporen draagt. Zo zie je her en der nog het smalspoor over de paden vertakt en betonnen ruïnes. Maar het meest opvallend zijn de sporen van de kabelbaan.

Over een afstand van honderden meters strekken zich nog de stalen portalen uit van de kabelbaan. Over de kabels zeilden bakken met daarin de kalkstenen, vandaag zijn de kabels ontmanteld en blijven alleen nog de roestende portalen overeind. Ze overbruggen het wandelpad of zijn in de loop der tijd tegen de grond gezakt.