Seddas Moddizzis

De eenzame wasserij

De bodem van Sardinië bulkt van de delfstoffen en dat was in de heuvels bij het dorpje Gonnesa niet anders. Halfweg 19de eeuw ontdekten enkele ondernemers er zinkerts.

4 juli 2019

Bevat praktische informatie

Bevat links en achtergrond

Alleen: ze zaten krap bij kas. Giorgio Asproni, een mijningenieur die onder meer in België de mosterd haalde, rook zijn kans en nam de mijnconcessie over.

Gouden jaren

Onder zijn bewind onderging de mijn een metamorfose. Asproni liet in 1893 nieuwe wegen aanleggen en een wasserij bouwen om de gedolven mineralen te behandelen. Met succes.

Jarenlang draaide de mijn op volle toeren. Asproni werd een van de pioniers van de mijnbouw in Sardinië, weliswaar ten koste van de honderden arbeiders die in benarde omstandigheden de tonnen lood, zink en barium moesten opgraven. Zij kregen onderdak in het mijndorp vlakbij: Villaggio Asproni.

Montiponi

Na het overlijden van Asproni in 1936 kwam de mijn in handen van de Montiponi-groep. Zij investeerde een smak geld in een nieuwe wasserij en de modernisering van de mijn.

Toch was het einde nabij. In 1963 sloot Seddas Moddizzis. Wat overblijft zijn de vervallen ruïnes van onder meer de ontmantelde wasserij.

Krijg nu toegang tot alle insider informatie

De praktische info is alleen toegankelijk voor Plus-leden. Als Plusser:

Ontdek je het adres, gps-coördinaten en achtergrondinformatie. Bekijk een voorbeeld.
Krijg je toegang tot de kaart met 700 locaties en lees je als eerste de nieuwste verhalen.
Ontvang je digitale reisgidsen, uitgestippelde routes en kortingen bij musea.
Steun je dit platform zodat we kunnen blijven groeien.