De bodem van Sardinië bulkt van de delfstoffen en dat was in de heuvels bij het dorpje Gonnesa niet anders. Halfweg 19de eeuw ontdekten enkele ondernemers er zinkerts.
Villaggio Asproni
Er waait een doodse stilte door de straten van het mijndorp Asproni. Halfweg de twintigste eeuw trok de laatste inwoner hier de deur achter zich dicht.
21 september 2019
Nochtans moet het ooit een levendige plek geweest zijn. Hier woonden de mijnwerkers van de Seddas Moddizis, een ertsmijn een kilometer verderop.
Gezien de afgelegen ligging van de mijn, stampte directeur Giorgio Asproni het weelderige mijnwerkersdorp uit de grond.
Directeurswoning
Zelf trok hij met zijn familie in de directeurswoning, waarvan de binnentuin uitkijkt op een parmantige toren in neogotische stijl.
Ook het management en de ingenieur van de mijn kregen hier een dak boven hun hoofd.
De mijnwerkers zelf sliepen in eenvoudige arbeiderswoningen en konden hun dagelijks inkopen doen in een winkel.
's Zondags ging het naar de Sint-Joriskerk, nu een dakloze ruïne waarvan de klokken verdwenen zijn.
Ondergang
De afgelegen ligging van de mijn was geen cadeau: het transport kostte klauwen vol geld en voldoende arbeiders vinden was een uitdaging.
In de jaren 1960 ging de mijn op de fles en bleef het lege karkas van de wasserij achter.
En het mijndorp zelf? Na de sluiting van de mijn hadden de arbeiders hier niets meer verloren.
Bewoonde wereld
Zij keerden terug naar de bewoonde wereld en het dorp kwam leeg te staan.
Nu kom je hier enkel nog schapen en geiten tegen.
Bekijk de video
Links
- Archeologia mineraria in Sardegna: Villaggio Asproni
- Heart of Sardinia: Villaggio Asproni, centro minerario fantasma dell’Iglesiente
Praktische informatie
Gonnesa, Sardinië (Italië)
Hoe raak je er? Het mijndorp ligt nogal afgelegen. Rijd je niet met een terreinwagen? Dan kan je best de onverharde wegen vermijden. Te voet, dus. Vanaf de Miniera San Giovanni, langs de S156 in Iglesias, start je de pittige klim naar het mijndorp Villaggio Asproni, goed voor een tocht van 10 kilometer heen en terug. Vergeet geen zonnecrème en water aangezien langs het pad amper bomen staan. Onderweg kan je een ommetje maken langs de mijn "Sa Macchina Beccia".
Lees ook
Van ver lijkt de ruïne van Sa Macchina Beccia op een sprookjeskasteel met zijn kantelen, toren en rondboogvensters. Maar dat is het niet.
