Hamerkoptoren

De steenkoolproductie liet echter op zich wachten. Toen de arbeiders een diepte bereikten van 300 meter, drong grondwater de schacht binnen. De hele schacht, inclusief de pompinstallatie, liep onder water, drie arbeiders verdronken. Later, tijdens de Tweede Wereldoorlog, lagen de werken opnieuw stil. 

Vuurtorens

Pas in 1948 voltooide de Parijse firma Barbier, Benard en Turenne, gespecialiseerd in de bouw van vuurtorens en verlichtingssystemen, de stalen schachtbok voltooid, een zogenaamde hamerkoptoren.

Hamerkop

In tegenstelling tot bij een klassieke schachtbok, bevinden de twee ophaalmachines zich bij zo'n hamerkoptoren helemaal bovenin de toren. Vandaar de brede kop bovenop de slanke poten, ofwel het silhouet van een hamer. Het voordeel? Hamerkoptorens palmen veel minder plaats in.

De eerste steenkool werd in 1949 bovengehaald. Landbouwers uit de omliggende dorpen werden massaal omgeschoold tot mijnwerkers, het inwonersaantal van de gemeente verdrievoudigde. In 1968 werd net geen miljoen ton steenkool geproduceerd, maar vanaf dan ging het bergaf: de nog resterende steenkooladers worden moeilijker bereikbaar en de exploitatie werd onbetaalbaar.

Einde van de gouden jaren

Aan Les trente glorieuses, de gouden economische jaren na afloop van de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk, kwam in de jaren zeventig een abrupt einde. Ook in deze mijn was het liedje in 1979 uitgezongen, precies dertig jaar nadat de eerste steenkool werd bovengehaald.

Vandaag blijven alleen nog de hamerkoptoren en een deeltje van het bakstenen ontvangstgebouw bewaard. De roestige toren schopte het in 1992 zelfs tot een beschermd monument. De reden? Het is de enige nog bewaarde hamerkoptoren in het Franse departement Grand Est en bij uitbreiding heel Frankrijk. De rest van het mijngebied werd heraangelegd tot een bedrijventerrein.