Dodengang Diksmuide

Na de Slag aan de IJzer (van oktober tot november 1914) verhinderde de onderwaterzetting van de IJzervlakte de Duitse opmars. Daardoor veranderde het conflict in een stellingenoorlog. Terwijl de Duitsers aan de overstroomde IJzer postvatten, verschansten de Belgen zich achter de spoorwegdijk tussen Nieuwpoort en Diksmuide. Tussen beiden gaapte een zee van water en ondoorwaadbare moerassen.

Petroleumtanks

Om de vijand in de gaten te houden, palmden soldaten kerktorens en schoorstenen in. Vlak bij de IJzer richtten de Duitsers twee petroleumtanks in als observatiepost. Het Belgische leger probeerde beide tanks in mei 1915 te veroveren, maar faalde. Daarom begonnen de Belgen een netwerk van loopgraven te bouwen richting de Petroleumtanks, een uitstulping recht naar de Duitse posities.

De 350 meter lange verbindingsgang parallel met de IJzerdijk kreeg al snel de bijnaam 'Boyau de la mort', ofwel dodengang. Bij de werken vielen ontelbare slachtoffers die onder vuur werden genomen door de scherpschutters bovenop de petroleumtanks en vanuit de schutsbunkers. Ondanks het gevaarlijke werk, werd de gang steeds brede en dieper, de wanden werden versterkt met aardezakjes, terwijl links en rechts schuilplaatsen werden ingebouwd. 

Eens de Dodengang was afgewerkt, gaven beide legers het op om nog terrein te winnen op deze plaats en daalde er een relatieve rust neer in de buurt van de Dodengang. Toch bleven bombardementen en aanvallen met het gevreesde gifgas schering en inslag. Pas op 11 november 1918 eindigde de nachtmerrie van de Eerste Wereldoorlog met de Wapenstilstand.

Duitse bunker

Ten noordwesten van het loopgravenstelsel prijkt nog een in elkaar gezakte Duitse bunker. Vanuit deze stelling namen Duitse militairen de Belgische stellingen onder vuur. 

Aangezien de Duitsers zich op slechts luttele meters van de loopgraven bevonden, ging het er hier vaak hevig aan toe. Om de Duitsers op afstand te houden, werd in 1915 een dijkbres aangelegd om de Belgische stellingen te verdedigen.

Die bres werd na de oorlog weer opgevuld. Ook in de Dodengang zelf werd doorheen de jaren verschillende keren instandhoudingswerken uitgevoerd. De prikkeldraadversperringen zijn verdwenen, terwijl de aardezakjes vervangen zijn door cementzakken. De bodem bestond uit houten planken, nu wandel je er over betonnen vloeren.