Dronkenput

Daken werden weggeslingerd, schouwen vielen om en straten stonden blank. Ook een drinkwaterreservoir bleef niet ongeschonden. In dit reservoir kon 500m³ water worden vergaard om het stijgend aantal toeristen in de badstad van drinkwater te kunnen voorzien. Het water zou worden afgetapt van het ruim 2 kilometer verderop gelegen kanaal Nieuwpoort-Plassendale. Maar zo ver kwam dus nooit.

Het meer dan tweehonderd ton wegende gevaarte uit gewapend beton werd door het grondwater omhoog gestuwd en kwam in een scheve helling van 12% te liggen. Pogingen om het reservoir weer recht te trekken, mislukten. 

Toeristische attractie

Het reservoir eindigde als een nutteloze werf, maar bleef bewaard. Al snel groeide de constructie immers uit tot een toeristische attractie. Postkaarten uit begin twintigste eeuw tonen toeristen die poseren bovenop het scheefgezakte gebouw. 

Toen Middelkerke na de Eerste Wereldoorlog herschapen was in een puinhoop, was de Dronkenput, samen met de ruïnes en bunkers, een van de weinige bezienswaardigheden: 'Om bezoekers aan te trekken, biedt men hun alleen het zicht van puinen aan!'

De daaropvolgende jaren prezen kranten de Dronkenput aan. 'Om hun evenwicht te bewaren moeten personen die het gebouw betreden een hoek van ongeveer zestig graden maken met de grond, wat hen een heel speciaal gevoel geeft en een vreemd zicht oplevert voor de toeschouwers,' schreef La Nation Belge.

Gewapend beton

Het feit dat het waterreservoir voor betonbedrijf Blaton-Aubert een van de eerste constructies was in gewapend beton, verklaart waarom de Dronkenput in 2002 werd beschermd als monument. De constructie is bovendien een vroege getuige van de watersnood in Middelkerke en van een toeristische attractie.

De naam heeft het complex te danken aan op hol slaande zintuigen en het gebrek aan evenwicht dat je ervaart wanneer je de trap afdaalt in het reservoir.