Abdij van Villers

Eeuwenlang sleten honderden monniken hun dagen in de cisterciënzerabdij, al ging dat niet altijd over rozen.

In de loop van de 16de eeuw moesten ze verschillende keren de benen nemen, bijvoorbeeld toen Spaanse troepen het complex plunderden. De monniken lieten zich niet uit het lood slaan: ze keerden telkens terug en namen de draad weer op.

Franse Revolutie

De genadeklap kwam op 11 december 1796 toen Franse troepen aan de poort van de abdij aanklopten en de kloosterlingen verdreven.

De abdij werd openbaar verkocht en kwam in het bezit van een handelaar in bouwmaterialen, die zich in de handen wreef met alle hout en stenen die hij hier kon recupereren. Kortom: de abdij verbrokkelde tot een van de mooiste ruïnes van ons land.

Abdijkerk

De abdijkerk, liefst 91 meter lang en 41 meter breed, is het indrukwekkendste restant. In 1197 begonnen de monniken met de bouw ervan in romaanse stijl, later werd er in gotische stijl aan verder gebouwd.

Daarmee behoort het tot de eerste gotische gebouwen van ons land.

Restauratie

Het duurde tot 1893 vooraleer het gebouw in handen kwam van de Belgische staat, die de aftakeling van de abdijruïnes een halt toeriep met grote restauratiewerken.

Begin 20ste eeuw werden ondermeer de gewelven boven het koor en de schiptraveeën afgewerkt.

Geveltorens

De afgestompte geveltorens langs beide zijden van de ingangspoort tot de abdijkerk.

Romantici

De abdij van Villers is al sinds midden 19de eeuw een trekpleister voor toeristen, schilders, tekenaars, schrijvers en dichters, waaronder Victor Hugo, die de ruïnes drie keer bezocht.

Spoorlijn

De tijd is hier blijven stilstaan, totdat je de zoveelste goederen- of reizigerstrein voelt voorbijdaveren. In 1855 werd namelijk dwars door het domein de spoorlijn tussen Charleroi en Ottignies aangelegd, erfgoed of niet.