Prinsenkasteel in Grimbergen

Het waterkasteel was eeuwenlang het onderkomen van het kruim van de Brabantse adel. Geen wonder. De Berthouts, een oud riddergeslacht dat beter bekend stond als de Heren van Grimbergen, zette de toon. Ze namen er vanaf de 12e eeuw hun intrek.

Donjon

De eerste tastbare sporen van het kasteel zoals het er vandaag nog staat, gaan volgens het Museum voor de Oudere Technieken (MOT) terug tot de 15e eeuw, waaronder de donjon, een middeleeuwse woontoren.

Begin 20e eeuw ruimde het blauw bloed plaats voor nonnen. Franse zusters van de Norbertinessen-kloosterorde woonden er tot de Tweede Wereldoorlog, waarna het kasteel in handen viel van de Duitse bezetter.

Munitiedepot

Het Duitse leger gebruikte het Prinsenkasteel als munitiedepot. Toen ze in september 1944 holderdebolder op de vlucht moesten voor de oprukkende geallieerden, zetten ze het hele gebouw in lichterlaaie. De vijand kon fluiten achter de Duitse munitie.

'Na de brand bleven nog enkel de Gothische zaal, enkele zwartgerookte en bouwvallige muren, een gedeelte van de oude wachtkamer en de stallingen rechtstaan,' klonk het drie jaar na de verwoestende brand in Het Laatste Nieuws.

Deels gerestaureerd

'Er bestaat thans veel gevaar dat het historisch kasteel, dat erg gehavend is, weldra volledig zal verdwijnen,' klonk het nog. Zover kwam het nooit. Het Prinsenkasteel bleef bewaard als ruïne en werd intussen deels gerestaureerd en geconsolideerd.

Het MOT richt het Prinsenkasteel nu in als een laatmiddeleeuwse bouwwerf om er eductieve activiteiten rond de bouwgeschiedenis te organiseren.