Gairo Vecchio

Ze werden al sinds eind 19de eeuw gekweld door aardverschuivingen waardoor hun huizen instortten. Maar in oktober 1951 kreeg Gairo de mokerslag.

Het bleef vijf dagen en vijf nachten onophoudelijk regenen. Overstromingen en modderstromen gaven de bewoners het laatste duwtje richting uitgang.

Gedwongen verhuis

Gairo was niet meer bewoonbaar, dat was nu wel duidelijk geworden. Iedereen moest verhuizen.

De dorpelingen spreidden zich uit over drie verschillende plaatsen in de buurt, Gairo Sant'Elena, Gairo Taquisara en Gairo Cardedu, waar ze een nieuw leven konden starten.

Toeristisch spookdorp

En het oude Gairo? In de Via Marconi, Via Umberto of Via Mazzini is er geen teken van leven meer, behalve langs de hoofdweg waar twee woningen en de kerk zijn opgeknapt.

De rest van het spookdorp is verveld tot een toeristische attractie, een van de meest bezochte spookdorpen op het eiland Sardinië, al blijft het aantal bezoekers binnen de perken.

Herdenking

De oorspronkelijke bewoners, die in 1951 nog ukjes moeten geweest zijn, komen hier nog jaarlijks in oktober samen om de ramp te herdenken.