Betonnen spoorbrug

Voetgangers, fietsers, paarden en karren moesten tot voor de bouw van een brug slag om slinger wachten voor de gesloten spoorwegovergang aan de drukke spoorlijn. Daarom werd begin twintigste eeuw een metalen brug gebouwd over de sporen.

Opgeblazen brug

Het metalen gevaarte was geen lang leven gegund. De spelbreker? De Eerste Wereldoorlog. Moeskroen was tot in het najaar van 1918 bezet door de Duitse bezetter. Toen ze zich op 17 oktober 1918 terugtrokken uit de stad, bliezen ze bij wijze van afscheidscadeau de brug op. 

Monnoyer

Nadat het verwrongen ijzer van de oude brug was opgeruimd, werd de Brusselse constructeur Léon Monnoyer et Fils ingeschakeld om een nieuwe brug te ontwerpen.

Monnoyer begon in 1921 met de bouw van een bowstringbrug in gewapend beton. Bij dat type brug worden niet alleen de bogen belast, maar ook een horizontale ligger onderaan de boog. De nieuwe brug overspant liefst 36 meter.

Streling voor het oog

De autobrug over de spoorweg was niet alleen een technisch hoogstandje, maar ook een streling voor het oog. Zowel de voetgangerstrappen, pijlers, leuningen en brughoofden werden sierlijk afgewerkt. 

Dankzij het versgegoten beton straalde de spierwitte brug. Daardoor kreeg hij al snel de bijnaam 'Le Pont Blanc.' Ruim een eeuw later is de brug nog altijd een belangrijke verkeersader voor auto's en voetgangers om de spoorweg over te steken.