Elektrische tram Siemens & Halske

Al in 1879 had hij tijdens de Wereldvakbeurs van Berlijn een eerste bruikbare elektrische locomotief gepresenteerd. Treinstellen werden tot dan voortgetrokken door stoomlocomotieven, terwijl paardentrams alomtegenwoordig waren in het straatbeeld.

Om het brede publiek overstag te krijgen, zette de firma Siemens & Halske een elektrische tramlijn op touw. Daartoe tikte de firma een voormalige goederenspoorlijn op de kop tussen het station Lichterfelde-Ost en de Kadettenanstalt in Berlijn.

Op maandag 16 mei 1881 legde de elektrische tram voor de eerste keer het 2,5 kilometer lange traject af. Op vlak van snelheid waren zulke trams onklopbaar in vergelijking met de paardentrams. Ze reden rond tegen een snelheid van 40 kilometer per uur. 

Elektrische schok

Alleen de stroomtoevoer bleek nog een probleem te zijn. De rails lagen weliswaar op houten dwarsliggers die zorgden voor de isolatie, maar als paarden de sporen overstaken en met hun hoeven beide rails raakten, leidde dat tot een elektrische schok.

Het Berlijnse tramnet bereikte zijn hoogtepunt tussen de twee wereldoorlogen met in totaal 89 lijnen die zich uitspreidden over meer dan 600 kilometer. Het verwoestende einde van de Tweede Wereldoorlog zorgde voor de terugval van de trams. Vandaag is het Berlijnse tramnet nog zo'n 200 kilometer lang.

Het monument in Lichterfelde Ost werd in 2006 aangelegd naar aanleiding van de 125ste verjaardag van de eerste elektrische tramrit ter wereld.