Fernand Hanus

Nochtans was Fernand Hanus in het begin van de twintigste eeuw een van de sleutelfiguren van de Oost-Vlaamse textielindustrie. Hanus' eerste krachttoer dateert van rond 1900. In het Lokerse dorp Oudenbos stichtte hij een weverij op de gronden van de voormalige abdij van Onze Lieve-Vrouw ten Bossche, eigendom van zijn vader Ernest Hanus.

De Porre in Laarne

In Laarne ging Hanus dezelfde weg op. Hij kocht in 1905 een spinnerij en weverij over die de Gentse industrieel Louis De Porre amper zeven jaar eerder had opgericht.

Hanus' neus voor zaken legde hem geen windeieren. In Gent liet hij in 1913 kasteel 'Le Bois Dormant' optrekken, vandaag onderdeel van het ziekenhuis Maria Middelares. Maar bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog sloeg Hanus op de vlucht naar het Engelse Taplow. Van daaruit stak hij begin 1916 het Kanaal over naar de Normandische stad Rouen. Hij zette er zijn schouders onder de Anciens Etablissements Bertel, ofwel de Etablissements Français Fernand Hanus.

Modeldorp

Nadat het stof van de Eerste Wereldoorlog was gaan liggen, blies Hanus zijn weverij in Oudenbos nieuw leven. Hij liet een modeldorp uittekenen door de Franse architect Henri Jacquelin. Vermoedelijk had hij Jacquelin tijdens zijn passage in Rouen leren kenn. Jacquelin gaf de arbeiderswoningen in Oudenbos een pittoresk Normandisch jasje, terwijl diens voorliefde voor Franse neogotische kastelen nog duidelijk te zien is aan de Sint-Pauluskerk.

Plotse dood

Hanus legde in 1923 de eerste steen van die kerk, maar de inwijding ervan zou hij niet meer meemaken. In 1924 overleed Hanus onverwachts op 43-jarige leeftijd. Samen met hem stierf zijn plan om appartementen onder te brengen in het Flandria Palace dat hij in 1920 had gekocht.

Hoofdzetel

Zijn industriële erfenis bleef wel bewaard en de hoofdzetel van de 'Etablissements Textiles Fernand Hanus' verscheen in 1928 aan de Groot-Brittanniëlaan in Gent. Zijn zoon Réne Hanus stond aan het hoofd van het bedrijf en verboog de familienaam tot Hanet. 

Onder zijn leiding smolt het familiebedrijf in 1967 samen met UCO (een fusiegroep van 6 Gentse textielbedrijven uit 1919) en Loutex (een fusie van onder meer het Gentse Louisiane en Texas). Het triumviraat gaf werk aan meer dan 10.000 werknemers en werd geleid vanuit de Bellevuetoren. 

Maar in de jaren zeventig en tachtig volgde de ene herstructurering na de andere. De sluiting van de Cotonnière Braun aan de Maïsstraat luidde het einde in van de Gentse katoenindustrie.

Verdwenen textielimperium

Het gevelopschrift boven de poort van het magazijn herinnert nog aan het verdwenen textielimperium van Fernand Hanus. Het dak werd van het oude magazijn gehaald en doet vandaag dienst als parking. 

Aan de andere kant van het huizenblok, langs de Groot-Brittanniëlaan, vind je de hoofdzetel van de textielmagnaat, een monumentaal pand dat uitpakt met een neo-Lodewijk XV-gevel. Na de fusie met UCO verliet Hanus het gebouw. Sinds 2001 geeft het onderdak aan de campus Mercator van de UGent.