Steenkoolmijnen

Wie op weg is naar de top van de Colline Notre-Dame du Haut in het Franse Ronchamp om de kapel van le Corbusier te bezoeken, komt aan de voet van de berg nog een ander betonnen kleinood tegen, namelijk de schachtbok van steenkoolmijn Puits Sainte-Marie.

Tot diep in de twintigste eeuw was het Ruhrgebied de economische motor van Duitsland. Vandaag zijn veel hoogovens gedoofd en de steenkoolmijnen gedempt. Wat blijft er nog over van dat riante industrieel erfgoed?

Eind vorige eeuw leek er geen maat te staan op de steenkoolontginning in het Duitse Saarland. Zo werd de mijn van Göttelborn in 1994 uitgebreid met een negentig meter hoge schachtbok, toen de hoogste ter wereld. Göttelborn was klaar voor de toekomst.

Na de ontmanteling van fosse 9 in Roost-Warendin bleef enkel de 61 meter hoge schachtbok over.

De bewaarde badzaal en conciërgewoning herinneren nog aan Fosse 12 in het Franse Loos-en-Gohelle. Al sinds 1894 werd er steenkool bovengehaald, maar een bommentapijt sloeg de mijn tijdens de Eerste Wereldoorlog aan diggelen. 

Op de plaats waar het Franse Compagnie des Mines de Liévin zijn eerste steenkoolmijn aangelegde in 1858, werd de schachtbok bewaard.

De 43 meter hoge schachtbok van de mijn van Saint-Amé herinnert aan het bewogen steenkoolverleden van de Noord-Franse gemeente Liévin, vlak bij Lens.

Wanneer de Noord-Franse steenkoolmijnen na de Tweede Wereldoorlog genationaliseerd worden onder de paraplu van de Houillères du bassin du Nord et du Pas-de-Calais, is het al rationaliteit en efficiëntie dat de klok slaat, ook in de mijncités.

In 1847 kwam de steenkool- en staalindustrie in het Duitse Ruhrgebied op kruissnelheid, industrieel Franz Haniel plantte dat jaar een steenkoolmijn in Essen.

In 1913, net voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, hield de Compagnie des mines de Dourges de steenkoolmijn Fosse n°8 boven de doopvont in het Noord-Franse Évin-Malmaison.

De steenkoolmijn van Anhiers herbergt een van de laatste drie betonnen schachtbokken van het Noord-Franse mijnbekken.

De metalen schachtbok en de extractiemachine van steenkoolmijn Vieux 2 in Marles-les-Mines is de enige resterende mijnschacht die werd bewaard in de regio Béthune-Bruay.