Le Grand-Hornu

Architect Bruno Renard bouwt, in opdracht van de Gorge, een industrieel complex rondom een ovaalvormig binnenplein tussen 1816 en 1832. Vlakbij rijzen ook 450 arbeidswoningen, een school en bibliotheek uit de grond, want de Gorge droomt van de ideale stad.

De steenkoolmijn ontpopt zich tot een labo van innovatieve technologieën. In 1830 legt De Gorge de eerste spoorweg aan in Grand-Hornu om de steenkool naar het kanaal te vervoeren in door paarden voorgetrokken goederenwagons. Dit tot groot ongenoegen van koetsiers, die in opstand komen en zijn woning plunderen.

Teloorgang

De Gorge overlijdt in 1832 aan cholera, in 1855 plaats de familie een gietijzeren standbeeld van Henri De Gorge op het binnenplein van het mijncomplex. Achteraan het mijncomplex staat de crypte en grafkelder voor de familie de Gorge.

De utopische mijn van De Gorge gooit in 1954 de handdoek in de ring. Alles wat vast of los hing, werd geplunderd, ook in de machinezaal, het enige gebouw dat niet gerestaureerd werd.

De sloophamer dreigt in 1969, maar architect Henri Guchez steekt daar een stokje voor door le Grand-Hornu te kopen.

De provincie Henegouwen neemt in 1989 de site over en zet de restauratie verder. Gelukkig maar: sinds 2002 huisvest het het MAC (Musée des Arts Contemporains) en UNESCO zette het in 2012 op de lijst van Werelderfgoed.