Kolenwasserij in Binche

De kolenwasserij van Péronnes-les-Binche werd in 1954 opgetrokken met de steun van het Marshall Plan, een Amerikaans hulpplan om de Europese economie terug op te krikken. Per dag slikte het gebouw een slordige 3.000 ton steenkool.

Werkloos

Al na 15 jaar, in 1969, is de "triage-lavoir" werkloos door de sluiting van de nabijgelegen steenkoolmijnen Saint-Albert en Sint-Margriete.

Decennialang staat het betonnen karkas leeg en in 2000 dreigt zelfs de sloophamer.

Zover komt het niet: in 2005 schudt de Waalse overheid een gloednieuw Marshall Plan uit haar mouw: 13 miljoen euro wordt in de renovatie van de buitenkant van de kolenwasserij gepompt.

Alles lijkt in kannen en kruiken: het gebouw zal onderdak geven aan een vormingscentrum, een archeologisch depot en wetenschappelijke diensten van de federale overheid. Toch staat het gebouw een halve eeuw na de sluiting ervan, nog altijd leeg.

Te duur

De mastodont heeft in 2008 weliswaar nieuwe ruiten en een likje verf gekregen, maar de ambitieuze plannen stierven een stille dood door de hoog oplopende kosten. Het interieur opknappen zou bijvoorbeeld nog eens 30 miljoen euro kosten: wie gaat dat betalen?

Zwart gat

De krant l'Avenir vergelijkt de manier waarop het gebouw publiek geld opslokt met zwarte gaten in het heelal die sterrenstelsels opeten, en wijst er fijntjes op dat de wasserij in 1954 enkel kon gebouwd worden dankzij het Amerikaanse manna.

Niet toevallig prijkt de kolenwasserij op de Franstalige Wikipedia van Grote Nutteloze Werken.

Alle interieurfoto's van de kolenwasserij op deze pagina dateren van 2006 (voor de renovatiewerken).