Crachet-Picquery in Frameries

Al in de negentiende eeuw draaide deze mijn op volle toeren en zelfs begin twintigste eeuw leek Crachet-Picquery onuitputbaar. Na de Tweede Wereldoorlog, in 1950, werden de installaties nog gemoderniseerd naar aanleiding van het Marshallplan. Dat Amerikaanse hulpplan had als doel de Europese economie herop te bouwen. Toch bleven de resultaten uit.

Reconversieplan

In 1958 daalde de Belgische minister van Economische Zaken, Raymond Scheyven, af in de mijn en bezocht hij de vernieuwde bovengrondse installatie. Daarna legde Scheyven zijn reconversieplan voor de Borinage op tafel. Ondanks de vele investeringen in de jaren vijftig was duidelijk gebleken dat de steenkoolproductie bleef slabakken. 

Daarom stelde minister Scheyven voor nieuwe industriële activiteiten aan te trekken die de steenkoolindustrie moesten vervangen. De aankondiging begin 1960 dat de steenkoolmijn Crachet-Picquery moest sluiten, was dan ook geen verrassing, ondanks de vernieuwingsoperatie van het mijncomplex. 

'Het is onaanvaardbaar dat de miljardeninvesteringen van de afgelopen jaren onproductief blijven. Een volledig gemoderniseerde put zoals Crachet bij Frameries moet weer in gebruik worden genomen,' klonk het amper luttele maanden na de sluiting. Maar de oproep van Le Drapeau Rouge, de spreekbuis van de communistische partij, viel op een koude steen.

Meer zelfs. De ene na de andere mijn sloot in deze periode de deuren, waaronder ook de Marcasse. In 1976 sloot de Charbonnage d'Hensies-Pommerœul als laatste mijn van de Borinage de deuren.

Avonturenpark

Op de economische reconversie in de Borinage bleef het echter wachten geblazen. Na de sluiting van Crachet-Picquery lag het 70 hectare grote mijndomein jarenlang braak.

Een eerste lichtpuntje aan de horizon was de bescherming van onder meer de schachtbok als monument in 1989. Begin deze eeuw werd de mijn door de Franse architect Jean Nouvel omgetoverd tot het wetenschappelijk avonturenpark SPARKOH! dat in 2002 de deuren opende.