Bois du Cazier in Marcinelle

In de 19de eeuw groeit Charleroi dankzij steenkool uit tot een industriële bakermat. Het is Willem I, koning der Nederlanden, die in 1822 een exploitatievergunning uitreikt aan de adellijke weduwe Desmanet om naar steenkool te woelen in de bossen van Marcinelle.

160.000 ton steenkool per jaar

De zevenhonderd mijnwerkers brengen er in de glorieperiode van de mijn elk jaar ongeveer 160.000 ton steenkool naar boven, in 1955 zelfs 170.557 ton.

Maar op 8 augustus 1956 slaat het noodlot toe in Marcinelle.

Mijnramp van Marcinelle

Die woensdagochtend dalen 275 mijnwerkers af in de mijn, hun dood tegemoet. Ze hebben nog maar net hun ondergrondse werkplek bereikt, wanneer zich om 10 over 8 een drama voltrekt. In de mijn breekt een felle brand uit die het leven kost aan 262 mijnwerkers van 12 verschillende nationaliteiten.

De exploitatie ligt na de ramp maandenlang stil en 5 jaar later, in 1961, valt definitief het doek voor de Bois du Cazier.

In de ruimte 8 augustus 1956, in het voormalige ophaalgebouw van de mijn, krijg je een beeld van de ramp via video's, getuigenissen,...

Werelderfgoed

De site is in 1990 beschermd en krijgt in in 2012, samen met 4 andere Waalse mijnsites, een plaatsje op de lijst van UNESCO werelderfgoed.

Waals industrieel verleden

De gebouwencomplexen huisvesten 2 musea, waaronder het industriemuseum, dat de geschiedenis van de industriële revolutie schetst.

Een plaatwalser uit halfweg de 19de eeuw, stoommachines, dynamo’s, of een elektrische tram uit 1904 behoren tot de blikvangers.