Olympisch Dorp uit 1936 in Berlijn

Het plaatsje ligt op amper 15 kilometer van het Olympisch stadion en er was een goeie verbinding met de nabijgelegen legerkazerne in Döberitzer. Er kunnen 4.000 (mannelijke) atleten uit 50 verschillende landen verblijen.

Het Olympisch dorp bestond uit zo'n 140 woonblokken, die allemaal de naam droegen van een Duitse stad, een turnzaal, een zwembad en Finse sauna, oefenterreinen, een bioscoop en een ziekenhuis.

Speisehaus der Nationen

In een van de 38 eetzalen van het Speisehaus der Nationen, een ellipsvormig gebouw waarvan alle ramen vakkundig zijn dichtgetimmerd, schoven de atleten aan tafel. Nadien deed het bouwwerk dienst als ziekenhuis.

Hindenburghaus

De atleten konden de wedstrijden van hun collega's quasi rechtstreeks op televisie volgen in het gemeenschapshuis Hindenburghaus.

Concentratiekamp

Uit een publicatie van het Deutsches Historisches Museum (DHM) blijkt niet iedereen even happig te zijn geweest op de architectuur van het Olympisch dorp van architect Werner March: het ontvangstgebouw zou veel verwantschap gehad hebben met de toegangspoorten van de concentratiekampen in Dachau, Sachsenhausen en Buchenwald. 'Het ontwerp van het dorp geeft de indruk van een concentratiekamp', klinkt het in de Estse krant Päevaleht, waarnaar DHM verwijst.

"Het ontwerp van het dorp geeft de indruk van een concentratiekamp."

De woning waar de atleet Jesse Owens waarschijnlijk verbleef, is volledig gerestaureerd. De (zwarte) Amerikaanse atleet maakte het naziregime nogal zenuwachtig door vier gouden medailles in de wacht te slepen op de Spelen, een domper op de rassentheorie van de nazi's. Een naburig woonblok is nogal overmoedig omgebouwd tot een enorme wc-ruimte voor de talloze afwezige toeristen.

Sovjetflats

Amper drie maanden na afloop van de Spelen nam de bouwheer van het Olympisch dorp, het Duitse leger, zijn intrek in de gebouwen, het Russische leger lost ze in 1949 af en die nieuwe bewoners hebben hun sporen achtergelaten: het statige ontvangstgebouw is niet meer, al is het niet helemaal duidelijk hoe en wanneer het van de kaart is geveegd: wellicht raakte het zwaar beschadigd bij een bombardement op het einde van de Tweede Wereldoorlog.

Er zijn nog tientallen skeletten van Sovjetflats te bewonderen in door onkruid overwoekerde straten, van de Olympische woonhuizen zijn er nog een twintigtal resten. Aanvankelijk woonden er sovjetofficieren en hun familie, in de jaren zeventig werd het terrein gebruikt om de DDR-atleten te trainen. In 1992 trok het Russische leger zich terug en sloeg het verval en vandalisme toe, tot 2004, pas dan heeft de DKB Stiftung het terrein geopend voor bezoekers.

Zwembad

Het pronkstuk van de Olympische site is het in 2010 gerenoveerde oefenzwembad. Het dak raakte zwaar beschadigd toen jongeren uit de buurt er in 1992 een vuurtje stookten. Het Russische leger gooide ook het merendeel van de Olympische woonhuizen, die nu op DDR-grondgebied stonden, plat en verving ze door 'Plattenbau', grote woonblokken uit beton.

Nieuw dorp

In 2017 start de bouw van een nieuwe woonwijk op het terrein, een honderdtal woningen wordt ondergebracht in het beschermde Speisehaus der Nationen. In 2019 moeten de eerste bewoners er hun nieuwe onderkomen vinden.