Spoorwegen

Rond 1880 was het Berlijnse kopstation Anhalter Bahnhof een van de grootste stations van Europa, maar schade tijdens de Tweede Wereldoorlog en de splitsing van Berlijn gaven het station de genadeslag.

Eind negentiende eeuw werd tussen Tamines en Mettet, beiden in de provincie Namen, spoorlijn 150 aangelegd. Treinen rijden er al sinds de jaren zestig niet meer, wel nog fietsen.

Een houten deur met daarboven het Belgische wapenschild en de leuze 'L'Union fait la Force' verbergt het koninklijk salon, een afzonderlijke wachtruimte voor de koning in het station Brussel-Centraal.

Het dorpsgezicht van Erpe-Mere veranderde in 1876 voorgoed met de aanleg van spoorlijn 82 tussen Aalst en Ronse, een van de drie lijnen waarmee de landelijke gemeente is doorzeefd. Plots verschenen stations, sporen en bruggen tussen de velden.

Tot 2016 werd de spoorlijn richting kust in Hansbeke en Drongen geflankeerd door bijna identieke stationsgebouwen. Beiden zijn ze afgebroken voor de verbredingswerken aan spoorlijn 50A.

De origineelste vorm van openbaar vervoer vind je in de Duitse stad Wuppertal. Boven de rivier de Wupper zweeft al meer dan honderd jaar de Schwebebahn.

De voormalige spoorlijn 87 stort zich vanaf Doornik over de taalgrens in Ronse tot in het Henegouwse Bassilly.

De voormalige spoorlijn 39 stort zich vanaf het station van Welkenraedt door valleien en zinkmijnen tot aan het Drielandenpunt.

27 meter boven Chaussée d'Alsemberg hangt het viaduct van Estrée: een verlaten spoorbrug waar al meer dan veertig jaar geen treinen meer over rijden.

In Ressaix vind je nog enkele relicten terug van spoorlijn 241 die aftakte vanaf het station van Leval tot aan de steenkoolmijnen in Péronnes-lez-Binche.

Na jaren leegstand, vandalisme en brandstichtingen kan je het station van Leval vandaag door een ringetje halen.

In een uithoek van het goederenstation Tour & Taxis prijkt een watertoren in art-nouveaustijl. Hier konden de stoomlocomotieven die het uitgestrekte station bezochten, water bijtanken.