Innenhafen Duisburg

De graanschuur van het Ruhrgebied

Tot de elfde eeuw lag Duisburg direct aan de Rijn, maar nadat de loop van de stroom veranderde, verloor de Hanzestad zijn belangrijkste troef. Handelaars trokken weg en Duisburg werd ingepalmd door boeren en monniken.

2 juli 2022

Pas begin achttiende eeuw kwam daar verandering in met de industrialisering. Om Duisburg weer te verbinden met de Rijn werd in 1831 een kanaal gegraven tot in het centrum van de stad. Langs de oevers verscheen de Duisburgse binnenhaven, een eeuw lang de slagader van het Duitse Ruhrgebied.

Graansilo's

In de beginjaren deed de houtindustrie er gouden zaakjes. Via het kanaal werd hout aangevoerd om in de mijnbouw te gebruiken om ondergrondse tunnels te stutten. De houtindustrie maakte plaats voor graansilo's, maar vanaf de jaren 1960 ging het bergaf met de haven.

Om de binnenhaven nieuw leven in te blazen, werd de Britse architect Norman Foster in de jaren negentig opgevist. Foster leverde de blauwdruk af voor de vernieuwing van de haven. Zo werd in de voormalige graansilo's van Küpperswerke een museum voor moderne kunst ondergebracht en de Werhahnmühle werden kantoren.

Opslagplaatsen

Achter de voormalige opslagplaatsen van de Rheinisch-Westfälischen Speditions-Gesellschaft schoot een honderdzestig meter hoge bakstenen toren uit de grond (foto genomen voor de herbestemming). Het complex geeft onderdak aan het Landesarchiv van de deelstaat.

Synagoge

Waar ooit het hoofdkantoor van winkelketen Spar stond, werd een synagoge opgericht met daarrond een herinneringspark. De vroegere Duisburgse synagoge werd tijdens de pogroms op 9 november 1938 platgebrand. Het park rond de nieuwe synagoge is bestrooid met restanten van de gebouwen die er ooit stonden.

Hefbrug

De Schwanentorbrücke is een van de drie bruggen die je naar de binnenhaven leiden. Hij werd in 1950 aangelegd, het brugplatform kon langs de vier torens zo'n tien meter worden opgetild om boten door te laten.