Vloethemveld

Maar het bos verbergt nog meer geheimen. Zo kreeg Vloethemveld zijn eerste militaire bezoek al tijdens de Eerste Wereldoorlog. Duitse soldaten haalden er toen takkenbossen weg om loopgraven aan het IJzerfront mee aan te leggen. 

De Duitse bezetter richtte er ook barakken op, bouwde schietstanden, munitiedepots en een netwerk van spoorlijnen. Daar bleef na 1918 niets meer van over. De contouren van spoorwegen, wegen, blusvijvers en taluds die vandaag nog zichtbaar zijn in het voormalig militair domein, zijn allemaal het werk van het Belgische leger. Die kozen in 1924 Vloethemveld uit om een munitiedepot te bouwen. 

Omwalde depots

Rondom de depots werden zogenoemde merlons opgericht, verhoogde omwallingen die in geval van brand of ontploffingen de rest van de depots moesten beschermen tegen rondvliegend puin.

Krijgsgevangenen

Tijdens de Tweede Wereldoorlog palmde het Duitse leger voor de tweede keer het terrein in en maakte ze gretig gebruik van de opslagplaatsen om munitie op te slaan. Na de bevrijding werd het domein verbouwd tot een Brits krijgsgevangenenkamp. 

Tot 1946 zaten hier meer dan 100.000 Duitse en Baltische krijgsgevangenen op elkaar gepakt. Om de tijd te doden, begonnen de gedetineerden te schilderen en beelden te maken, kunstwerken die je tot vandaag aan het Kamphuis van Vloethemveld ziet.

Natuurgebied

In 1952 nam het Belgische leger weer haar intrek in Vloethemveld. Zestig jaar lang bleef Vloethemveld militair domein. Eind twintigste eeuw verhuisde defensie de voorraad munitie echter naar Bertrix en Houthulst. 

Vloethemveld werd daarop grotendeels beschermd als landschap en is sinds 2012 niet langer ingekleurd als militair gebied. Het 365 hectare grondgebied is nu eigendom van Agentschapp voor Natuur en Bos, wandelpaden dooraderen het bos.