V1-basis in Proven

Wanneer je vanaf de Canadaweg het bos binnenwandelt merk je al snel een betonnen pad op dat je recht naar de resten van de V1-basis stuurt.

Het was een van de achttien V1-basissen die het Duitse leger in West-Vlaanderen liet optrekken. Dwangarbeiders, vooral Russen, mochten het vuile werk doen. Ze zaten opgesloten in werkkampen in Markhove en Proven.

Doelwit Londen

Vanuit Proven wilden het Duitse leger Londen bestoken met V1's, in vogelvlucht 200 kilometer. De vliegende bom had een bereik tot 240 kilometer.

Richthuis

Bovenop de betonnen plaat die er nu nog ligt zou de V1 aan een houten galg opgehangen worden om het magnetisch kompas af te stellen. In de plaat zie je nog de uitsparingen van de gradenboog.

Toch was de V1 niet echt nauwkeurig. Meestal miste hij zijn doel met enkele kilometers, maar het ging hem vooral om het psychologisch effect: we kunnen je op elk moment overal raken.

Lanceerhelling

Eens het gyrokompas van de V1 was afgesteld, werd de vliegende bom via sporen naar de lanceerhelling gerold. Vanop de 50 meter lange lanceerhelling werd de V1 als een katapult afgeschoten, eens in de lucht kon hij met zijn pulserende straalmotor ruim 200 kilometer ver vliegen.

Van de helling zelf: geen spoor meer. Maar tussen het gebladerte merk je nog twee sokkels op waarop de steunberen leunden. De zes andere steunblokken zijn gesloopt.

Ook de afvuurplaat zelf, een blok gewapend beton van 19m³, ligt er nog. Hij moest de enorme terugstoot van de lancering opvangen. Aan het uiteinde zitten de uitsparingen voor de rails.

Hazenpad

Ook al was het betonwerk in augustus 1944 klaar, nooit zou er vanuit Proven of West-Vlaanderen een V1-bom gelanceerd worden: de geallieerden rukten te snel op vanuit Frankrijk en de Duitse soldaten kozen het hazenpad.

De betonnen resten verdwenen onder een dik bladerdek tot leerlingen van het VTI Ieper de basis in 2004 weer openlegden.