Spaans-Amerikaanse Oorlog

In dat jaar steunden de Verenigde Staten Cubaanse opstandelingen die de wapens hadden opgenomen tegen de Spaanse kolonisator. De inwoners van de Spaanse kuststad San Sebastián volgden de overzeese oorlog met dichtgeknepen billen. Elke zomer streek het Spaanse hof er namelijk neer.

Kwetsbare kuststad

Door de aanwezigheid van de toen 12-jarige koning Alfons XIII en zijn moeder Maria Christina van Oostenrijk (die optrad als regentes) werd al snel gevreesd dat San Sebastián in de klappen van de Spaans-Amerikaanse oorlog zou delen. Om eventuele vijandige aanvallen af te slaan, werd de kwetsbare kuststad versterkt.

Op het uiterste puntje van de Ulía-heuvel richtte het Spaanse leger een verdedigingsbolwerk met vier kanonnen op. Dat volstond. De steile rotskust maakte aanmeren immers onmogelijk. 

Vrede van Parijs

De militairen die het fort bemanden, zagen nooit vijandige schepen opduiken. De Vrede van Parijs maakte eind 1898 namelijk al een einde aan de oorlog. Spanje verloor Cuba en de eilanden Guam en Puerto Rico, maar hield de kustversterkingen wel in stand.

De kustbatterij in San Sebastián werd in 1908 uitgebreid met een bescheiden kazernegebouw waarvan de ruïnes zijn achtergebleven. Het spartaanse verblijf bood plaats aan een zestigtal soldaten. 

Geruïneerd

De versterking bleef tot diep in de twintigste eeuw operationeel tijdens het dictatoriaal regime van generaal Franco. In 1973 werd het fort ontmanteld en door het Ministerie van Defensie overgeheveld aan San Sebastián. Sindsdien staat het afgelegen gebouwtje leeg.

Meer dan een halve eeuw verval heeft zijn tol geëist. Het dak is met de noorderzon verdwenen, de muren zijn overwoekerd door oprukkende vegetatie en besmeurd met graffiti.