Peenemünde

De V2, afkorting voor Vergeltungswaffe 2, was de eerste onbemande raket. De ontwikkeling ervan gebeurde in Peenemünde. Het plaatsje werd bedolven onder montagehallen, lanceerplatformen, een steenkoolcentrale en een vloeibare zuurstoffabriek om raketbrandstof te produceren.

Het was wachten geblazen tot 3 oktober 1942 voor de eerste succesvolle proefvlucht van de V2 plaatsvond. De eerste geslaagde test met de V1, de vliegende bom, volgde enkele weken later, op kerstdag 1942.

Aan "Prüfstand VII", waar de eerste V2 in 1942 succesvol werd gelanceerd, zijn nog de sleuven te zien die de uitlaatgassen van de raketten afvoerden. Buiten de enkele resten van lanceerplatformen zijn in de bossen maar weinig herkenbare sporen meer terug te vinden van de bedrijvigheid die hier ooit heerste.

Een Brits bombardement nam Peenemünde in augustus 1943 namelijk onder vuur met als gevolg dat de onafgewerkte V2-productie verhuisde naar het ondergrondse Mittelbau-Dora pal naast het gelijknamige concentratiekamp bij het Harz-gebergte.

In het Franse Eperlecques en La Coupole begon Organisation Todt in 1943 met de bouw van lanceerbasissen, maar bombardementen staken daar een stokje voor. In plaats daarvan werden mobiele lanceerplatformen gebruikt. Met succes. 

De drieduizend V2's die het Duitse leger de lucht inschoot zaaiden dood en verderf. De dodelijkste inslag vond plaats op 16 december 1944. Een V2-raket stortte neer op Cinema Rex in Antwerpen. 567 mensen kwamen daarbij om het leven. Toch konden de Vergeltungswaffen het tij niet meer keren. Nazi-Duitsland capituleerde op 8 mei 1945.

Man op de maan

De wetenschappers die de V2-raket ontwikkelden, waaronder Werner von Braun, werden na de Tweede Wereldoorlog door de Verenigde Staten ingelijfd om het raketprogramma van de NASA uit te rollen.

Dat leidde tot de ontwikkeling van de Saturnus-raketten, die de eerste man op de maan bracht in 1969. Oscar Holderer, de laatste overlevende van die groep Duitse ingenieurs, overleed eind april 2015 in de VS.