Duitse schacht

De verklaring? De Eerste Wereldoorlog speelde zich niet alleen af in modderige loopgraven langs de IJzer, maar ook tientallen meters onder de grond. Vanaf 1916 begonnen de geallieerden namelijk tunnels te graven onder de Duitse stellingen. 

Daartoe lieten de Britse ingenieurs boormachines aanrukken die werden gebruikt in de steenkoolindustrie. Dat liep echter niet van een leien dakje. In Petit Bois kwam in 1917 zo'n graafmachine muurvast te zitten in de zompige kleigrond waar hij nog altijd ergens begraven ligt.

Duitse schacht

Toen het Duitse leger lucht kreeg van al dat ondergrondse gewoel, begonnen ze zelf verticale schachten te graven om de geallieerde graafwerken te counteren, zoals aan de heuvelrug in Wijtschate-Mesen.

Betonnen afwerking

De grond werkte niet echt mee. De Duitsers moesten namelijk ook een laag drijfzand doorkruisen. De schacht moesten ze dus afwerken met betonstenen. Deze schacht dook zo'n 25 meter onder de grond. Van daar vertrok een onafgewerkte horizontale tunnel 180 meter verder richting de Britse linies. 

De schacht zelf werd bovengronds beschermd door een betonnen bunker, maar het dak ging er na de Eerste Wereldoorlog af.

Kraterlandschap

De uiteindelijke bedoeling was om tot onder de stellingen van de tegenstander te geraken en dan de hele boel op te blazen. De Pool of Peace in Wijtschate herinnert aan de Mijnenslag. Op 7 juni 1917 brachten Britse troepen tientallen mijnen tot ontploffing, wat de kraters in het landschap verklaart zoals de Pool of Peace, een 12 meter diepe plas.