Atlantikwall in Normandië

Op deze plaats bouwde het Duitse leger vanaf 1943 een verdedigingspost die in de lente van 1944 werd uitgebreid met zes betonnen kazematten, waarvan er slechts twee min of meer voltooid waren.

In aanloop naar de geallieerde landing in Normandië werd de Duitse versterking bestookt met bommen. De puinbrokken en bommenkraters zijn daarvan een stille getuige. Pointe du Hoc werd daardoor zonder al te veel kleerscheuren ingepalmd door Amerikaanse soldaten die de kliffen beklommen. 

D-Day en de bestorming van Pointe du Hoc werden in de jaren zestig verfilmd in The Longest Day. Onder meer de kliffen van Pointe du Hoc werden gebruikt als opnamelocatie.

Longues-sur-Mer

Ook aan de kliffen van Pointe du Hoc stootten de geallieerden op hevig verzet. Begin 1944 bouwde het Duitse leger er een nieuw verdedigingsbolwerk met vier kazematten en een vuurcommandopost. De batterij maakte deel uit van de Atlantikwall die aanvallen over het Kanaal moesten afslaan. Maar op 6 juni 1944, toen de landing in Normandië begon, hielden de Duitsers slechts enkele uren stand.

De dagen voorafgaand aan de landing was ook deze versterking ten prooi gevallen aan geallieerde bombardementen. De site is vandaag bewaard als monument, de bunkers zijn goed behouden en geven nog altijd onderdak aan de originele 150mm-kanonnen die het Duitse leger er installeerde.