De 4 scheepsliften op het Centrumkanaal in Henegouwen overbruggen samen een hoogteverschil van 68 meter.
Herbestemd erfgoed
Een textielfabriek die een woonwijk wordt, een staalfabriek waarvan je de hoogoven kunt beklimmen, verlaten spoorwegen waar je langs fietst of steenkoolmijnen die tot museum vervellen: ontdek verlaten monumenten die een tweede leven kregen na een herbestemming.
240 meter lang en 12 meter hoog is deze massieve blok beton. Ooit vormde het de voorraadkast met ertsen en steenkool voor de staalfabriek Schalker Verein, nu liggen er zonnepanelen op het dak ervan.
Steenkoolmijn Martinet in Charleroi is slechts een schim meer van zichzelf. Begin 20ste eeuw groeide le Martinet nochtans uit tot een van de koplopers in de Europese industrie.
Het West-Vlaamse Izegem is een van de eerste Vlaamse gemeenten die in 1900 een eigen elektriciteitscentrale uitbouwt. Daardoor staat de grootst bewaarde stoommachine van België in... Izegem.
Oud-mijnwerker Glyn Roberts neemt ons mee op sleeptouw door Tower Colliery, de steenkoolmijn waar hij sinds de jaren 60 werkte. Hij zag de ene na de andere mijn sluiten in Zuid-Wales en in 1994 luidden ook de doodsklokken boven Tower Colliery.
De machinezaal van Wielemans-Ceuppens uit 1903 geeft onderdak aan een unieke verzameling stoommachines en compressoren.
De mijn van Argenteau-Trembleur in Blegny is het laatste bastion van de Luikse steenkoolindustrie. In 1980 sluit Argenteau-Trembleur voor de derde keer in haar bestaan de poorten, dit keer definitief.
Op 8 augustus 1956 slaat het noodlot toe in de mijn van Bois du Cazier: honderden meters onder de grond breekt een felle brand uit waarbij 262 mijnwerkers om het leven komen.
In 1917, bijna een eeuw geleden, gooit Winterslag als eerste Kempense mijn de poorten open.
Van de ruim 260 watertorens die sinds 1856 in het Nederlandse landschap opduiken, staan er nog 175 overeind, waaronder de watertoren in het Zeeuwse Axel.
Op de grens met Lens staat deze 66 meter hoge kolos uit gewapend beton: de extractietoren van Fosse n° 11-19, een Franse steenkoolmijn die 30 jaar geleden sloot.
De Rupelstreek telde op het einde van de 18de eeuw meer dan 100 steenbakkerijen, maar de opkomst van beton en de mechanisering luidden in de jaren 60 de zwanenzang in.
Ook onze Franse buren woelden naar steenkool. In de Fosse Delloye duurde die zoektocht slechts een schamele 40 jaar, wegens niet rendabel.
In 1890 schieten de steenkoolmijnen in het Duitse Ruhrgebied als paddenstoelen uit de grond. De Zeche Zollern is een van de 70 nieuwkomers die je vandaag nog kunt bezoeken.
Een twee kilometer lange, honderd meter brede strook spoorbundels: dat was het rangeerstation Tempelhof, in gebruik sinds het einde van de 19de eeuw.
De wieg van de Duitse kalk- en cementindustrie staat in Rüdersdorf, waar de grootste kalksteengroeve van Centraal-Europa ligt.
