Het neo-middeleeuwse complex op het Italiaanse eiland Sardinië was het uithangbord van de mijn van San Giorgio. De bouw ervan kwam uit de koker van Adolfo Pellegrini, de directeur van de nabijgelegen mijngigant Monteponi in Iglesias.
Pellegrini was ervan overtuigd dat de middeleeuwers, die hier ook al de bodem hadden omgewroet, nog wel wat zink, lood, en zilver hadden gemist. In 1870 werd het complex gebouwd. Kosten noch moeite werden gespaard.
De oude machine
De mijnschacht van Santa Barbara kreeg het uiterlijk van een kasteel en werd uitgerust met een stoommachine van 40 pk om alle schatten naar boven te takelen. Daardoor kreeg de mijn al snel zijn koosnaampje, Sa Macchina Beccia, ofwel: de oude machine.