De bodem van Sardinië bulkt van de delfstoffen en dat was in de heuvels bij het dorpje Gonnesa niet anders. Halfweg 19de eeuw ontdekten enkele ondernemers er zinkerts.

Miniera di Montevecchio
Midden 19de eeuw groeide het beboste niemandsland rond Montevecchio uit tot een van de grootste mijnimperia van Sardinië.
13 oktober 2019
De bodem was hier dan ook dooraderd met gesteenten bomvol mineralen. Zink, lood en zilver lagen hier voor het grijpen.
Iets dat de Romeinen en zelfs de Nuraghische beschaving uit de Bronstijd ook al hadden opgemerkt. De industriële revolutie bracht alles midden 19de eeuw in een stroomversnelling.


Op de heuvelflank van de Genna Serapis bouwde de mijndirecteur Giovanni Antonio Sanna in 1870 zijn woning, een ziekenhuis, gastverblijven, een hotel en het laboratorium.
Een voor een beschermde monumenten die het dorpje Montevecchio gestalte geven.
De tocht naar het dal brengt je naar de resten van drie mijnen op een rij: Piccalìnna, de middeleeuws aandoende Sant'Antonio en Sartori.

De Pozzo Sartori is de recentste mijntoren en dateert van 1941.
Wasserij
De talloze keren gemoderniseerde wasserij van Principe Tomaso om de mineralen te verwerken bleef tot 1981 in dienst.

Het einde
In 1991 waren de mijnen uitgeput. Of dat was toch de officiële lezing. In werkelijkheid had men het gehad met de politieke onrust die veroorzaakt werd door de uitbuiting van de mijnwerkers die het vuile werk moesten doen.
Dertig jaar later heeft Montevecchio zich ontpopt tot een knap staaltje industrieel erfgoed dat je via rondleidingen kunt verkennen. En zo bots je in het schrijnwerkersatelier op een Belgische machine van Danckaert uit Brussel.




- Miniera Montevecchio: Pozzo Sartori
- Mine Montevecchio: Tours & Ticketing
- Mindat.org: Montevecchio Mines
Tickets voor een van de tours kan je kopen in de voormalige directeurswoning op de Piazzale Rolandi in Montevecchio (Italië).
Daarna daal je via de haarspeldbochten van de SP66 af naar de voet van de mijn.