Industrieel erfgoed in Duitsland

Op een boogscheut van station Ostbahnhof in de Duitse hoofdstad Berlijn kom je deze bakstenen  watertoren uit 1880 tegen.

Dicht bij Potsdamer Platz verschuilt zich een wachttoren van de eerste generatie tussen de wolkenkrabbers.

Tot halfweg de twintigste eeuw stootte je in elke stad op een gasmeter. Nu zijn die metalen skeletten grotendeels verdwenen uit het straatbeeld.

In de Berlijnse Oosthaven dobbert al een kwart eeuw een halfverzonken schip, verroest, beschilderd en compleet geplunderd.

Hoewel je ooit vanuit het station Mittenwalde Ost tot in Berlijn en Zossen kon pendelen, maken de locomotieven nu pas op de plaats.

In plaats van voorbijrazende auto's en vrachtwagens, groeit er gras, bomen en struiken op de A103-snelweg in het Berlijnse Schöneberg.

In de Schönholzer Heide strekt een 40 meter lange bunker zich uit tussen de bomen: het laatste spoor van het concentratiekamp Luna.

De Wereldvakbeurs palmde in 1879 het Duitse Berlijn in. Vlakbij het station Hauptbahnhof vinden we nog het enige restant ervan terug: een schots en scheve trappartij.

Op luttele meters van het concentratiekamp Sachsenhausen, vlak bij Berlijn, liggen de ruïnes van een bad- en ketelhuis, gebouwd net voor de Tweede Wereldoorlog.

Om de zoveel minuten zag je de schachtwielen nog draaien boven de Prospermijn in het Duitse Bottrop. Dat is verleden tijd: op 21 december 2018 sloot Prosper-Haniel, de laatste actieve mijn van het Ruhrgebied.

Over een dubbelsporige brug donderden ooit de treinen tussen Berlijn en het Poolse Szczecin voorbij. Twee nieuwe bruggen maakten het oude monument in 1952 werkloos.

Eind negentiende eeuw hield de longziekte tuberculose lelijk huis in Berlijn. Daar zagen ze de besmettelijke patiënten liever gaan dan komen. Aan de rand van Berlijn werd daarom in 1898 het sanatorium Beelitz Heilstätten opgetrokken.