Industrieel erfgoed in Duitsland

Steenkoolmijn Prosper was de langst actieve mijn van het Duitse Ruhrgebied. De mijngigant kreeg in de negentiende eeuw de naam van zijn directeur, hertog Prosper Ludwig von Arenberg.

De kolenwasserijen en -zeverijen van de steenkoolmijn van Reden hebben deels plaats gemaakt voor waterbekkens die de waterhuishouding van het mijngebied regelen.

Terwijl de familie Krupp de scepter zwaaide in het Duitse Ruhrgebied, was het de familie Stumm die in het Saarland de lakens uitdeelde. De wieg van hun staalimperium stond in Neunkirchen. 

Tot diep in de twintigste eeuw was het Ruhrgebied de economische motor van Duitsland. Vandaag zijn veel hoogovens gedoofd en de steenkoolmijnen gedempt. Wat blijft er nog over van dat riante industrieel erfgoed?

Eind vorige eeuw leek er geen maat te staan op de steenkoolontginning in het Duitse Saarland. Zo werd de mijn van Göttelborn in 1994 uitgebreid met een negentig meter hoge schachtbok, toen de hoogste ter wereld. Göttelborn was klaar voor de toekomst.

Amper een kwarteeuw na de bouw van het treindepot van de Anhalter Bahn volstond het waterreservoir al niet meer om de grotere en krachtiger stoomlocomotieven te bevoorraden. Daarom werd in 1908 een volledig nieuwe watertoren gebouwd.

De voormalige goederenstations van de Potsdamer en de Anhalter Bahn op de oever van het Landwehrkanal in Berlijn zijn in 2011 samengesmolten en heraangelegd als een stadspark, het Park am Gleisdreieck. Dat betekent niet dat al het spoorwegerfgoed is weggeborsteld.  

Tussen de sporen van het vroegere rangeerstation Tempelhof in Berlijn rijst een 50 meter hoge watertoren uit de grond. Met een capaciteit van 400 kubieke meter water kon hij in een vingerknip tien stoomlocomotieven bevoorraden.

In 1938 begon de Organisation Todt, de bouwfirma van het Duitse Derde Rijk, met de aanleg van de Westwall (of Siegfriedlinie), een Duitse verdedigingslinie van Nederland tot aan de Zwitserse grens. 

In 1847 kwam de steenkool- en staalindustrie in het Duitse Ruhrgebied op kruissnelheid, industrieel Franz Haniel plantte dat jaar een steenkoolmijn in Essen.

Op 11 november 1945, slechts een half jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, richtte het Rode Leger een resem Sovjet-monumenten op in de Duitse hoofdstad Berlijn.

Elektrische straatverlichting, booglampen, neonlichten,... In 1932 was de Duitse hoofdstad Berlijn volgens Mildred Adams, correspondente bij The New York Times, de best verlichte stad op aarde.