Industrieel erfgoed in Duitsland

In 1911 opende het kinderziekenhuis Weißensee in het Berlijnse stadsdeel Pankow. Van het ziekenhuis is ondertussen niet veel meer te herkennen.

In 1928 verwelkomde het openluchtzwembad van Lichtenberg de eerste waterratten, meer bepaald de atleten die moesten trainen voor de Olympische Spelen die in 1936 plaatsvonden in Berlijn.

In 1940 werd de A115 aangelegd, een snelweg dwars door het bos Düppeler Forst ten westen van Berlijn.

De inwoners van het Duitse dorpje Wünsdorf krijgen in de Tweede Wereldoorlog een pak buren erbij, wanneer het leger in sneltempo bunkers optrekt om er het oppercommando te verstoppen.

​​Begin jaren zeventig ontwierp de Berlijnse architect Rainer Rümmler het kleurrijke tankstation Dreilinden. Wie de Oost-Duitse grenscontrole in Drewitz-Dreilinden had getrotseerd, kon er zijn tank volgieten en een hapje eten.

In de zomer van 1945, slechts luttele maanden nadat het Derde Rijk was uitgeschakeld, liet de Sovjetregering het Panzerdenkmal oprichten in de buurt van de AVUS-snelweg.

Wat doet een veertien meter hoge, betonnen cilinder, in hartje Berlijn?

Op een boogscheut van de hoofdzetel van de Zeche Zollverein in Essen bleef een schachtbok bewaard van een kleinere koolmijn die deel uitmaakte van de mijngigant.

De overkoepelde cokesmenginstallatie in Oberhausen is het merkwaardigste restanten van van de voormalige steenkoolmijn Osterfeld.

In Karlshorst, diep in het oosten van Berlijn, luidde de ondertekening van de capitulatie door Duitsland het einde in van de Tweede Wereldoorlog.

Een van de oudste bewaarde hoogovens in het Ruhrgebied, de Henrichshütte in Hattingen, zag het levenslicht in 1854.

Op de top van de Teufelsberg, een kunstmatige heuvel even buiten het centrum van Berlijn, is het stil. Muisstil. Dat was in de Koude Oorlog wel even anders.